Ο πατέρας της Ιατρικής, ο Ασκληπιός, ήταν έντιμος άνθρωπος και ως γιατρός δεν ξεγελούσε τους ασθενείς του, παρότι κάποιες από τις θεραπείες του φαίνονται σήμερα πρόχειρες ή παραπέμπουν σε τσαρλατάνους θεραπευτές παλαιότερων χρόνων.
Οι ασθενείς του συχνά απευθύνονταν σε αυτόν όχι μόνο για να γιατρέψουν τις πληγές του σώματος, αλλά και της ψυχής.
Λέγεται μάλιστα ότι δεν ζητούσε πληρωμή, παρά αφού έμεναν ευχαριστημένοι από την επέμβασή του.
Οι πλάκες που βρέθηκαν στην Επίδαυρο αποκαλύπτουν πολλά από τα ερωτήματα που απηύθυναν στον Ασκληπιό οι αρχαίοι Έλληνες. Μια γυναίκα ζητά τη συμβουλή του για να κάνει παιδί. Άλλος τον ρωτά πως να ξαναβρεί την όρασή του. Κάποιος πάλι τον ευχαριστεί, επειδή τον απάλλαξε από τις ψείρες και πολλοί απλοϊκοί άνθρωποι του ζητούν χάρες άσχετες με την υγεία.
Ανάμεσα σε αυτούς και μία γυναίκα την οποία απασχολεί ο αγαπημένος της.
Ρωτά λοιπόν τον Ασκληπιό με ποιον τρόπο να κάνει τον φίλο της να την αγαπήσει.
Και ο Ασκληπιός της απαντά: «Να τον κλείσεις σ’ ένα πολύ ζεστό δωμάτιο». Και συμπληρώνει τη συμβουλή του: «κι αν ιδρώσουν τ’αυτιά του, θα σ’ αγαπήσει.
Αν δεν ιδρώσουν μην παιδεύεσαι άδικα».
Από την περίεργη αυτή συμβουλή του Ασκληπιού, έμεινε ως τα χρόνια μας η φράση: «Δεν ιδρώνει τ’ αυτί του», που τη λέμε συνήθως για τους αναίσθητους και τους αδιάφορους.
----------------------------------------------------------------------------------------------------
*Ο Ασκληπιός άρχισε από επαρχιακός γιατρός στα Τρίκαλα. Αν έγινε θεός το χρωστά στον Δία, που θέλησε να ασχοληθεί μαζί του.
Σύμφωνα με το μύθο λοιπόν, ο Δίας ήξερε καλά να γιατρεύει τις αρρώστιες. Είχε, μάλιστα, ειδικότητα στις επιδημίες, αλλά ήταν πολύ μεγάλος για να τον ζαλίζουν οι άνθρωποι με μικροπράγματα. Δημιούργησε, λοιπόν, δευτερεύουσες θεότητες που πήραν πάνω τους τις καθημερινές έννοιες του γένους των θνητών.
Ο Δίας κράτησε την ψυχή. Το σώμα το ανέλαβε ο Ασκληπιός, μεγάλος φιλάνθρωπος, ο μόνος που βοήθησε τους φτωχούς και τους αρρώστους.
Ο Παυσανίας μας εξηγεί πως ήταν τα Ασκληπιεία. Είχαν πελώριες αίθουσες, ανοιχτές στον καθαρό αέρα, κάτι σαν τα παλιά σανατόρια.
Στα Ασκληπιεία αυτά αναφέρονται θεραπείες ψυχοπαθών, λεπρών, πασχόντων από αρθρίτιδα και άλλων.
Η λέξη προέρχεται από το θρυλικό τελευταίο βασιλιά του Πόντου, Μιθριδάτη τον Στ’ Ευπάτορα Διονύσιο (132-63 π.Χ.), που, επειδή φοβόταν μήπως τον δηλητηριάσουν, δηλητηρίαζε περιοδικά ο ίδιος τον εαυτό του με μικρές μη θανατηφόρες δόσεις δηλητηρίου.
Προσπαθώ να βρω ένα τρόπο να τον περιγράψω και είναι αδύνατο.
Παλιά, όταν ακόμα οι γυναίκες δεν είχαν αποκτήσει τα δικαιώματα που έχουν σήμερα, και για λόγους τιμής δεν τις άφηναν να κυκλοφορούν μόνες τους, όταν κάποιος _συνήθως αδελφός ή πατέρας_ από την οικογένεια υποψιαζόταν πως κάτι “πονηρό” συνέβαινε, τις κλείδωναν στο σπίτι.
Όταν αντικαθιστούμε μια χυδαία ή επώδυνη λέξη ή έκφραση με μια πιο ευγενική και κόσμια, λέμε πως έχουμε ευφημισμό.
Γεια σου, βρε μάγκα, νταλκαδιάρη και καραμπουζουκλή!
Mια παροιμία όχι και τόσο εύληπτη όσο δείχνει.
Το ρόδι, ροϊά, ρόα, ρόιδι ή ρούδι, ανάλογα με τις κατά τόπους διαλέκτους και παραλλαγές προφοράς του, ανήκει στους ποικιλοτρόπως ωφέλιμους καρπούς.
Tα σκατά ως γνωστόν είναι ασταθές φορτίο, αλλά, όσο ευμεγέθης κι αν μια δόση κοπράνων, δεν είναι δυνατόν να ανατρέψει μια βάρκα ούτε λόγω υπέρβαρου ούτε λόγω μεταφοράς φορτίου.
Καταρχάς, πρέπει να προσέξετε πως το ψηλό γράφεται με “η” και όχι με “ι”, όπως τις περισσότερες φορές συναντάται.
Στις μέρες μας η λέξη gay χρησιμοποιείται για τον ορισμό του ομοφυλόφιλου άνδρα ή της ομοφυλόφιλης γυναίκας.
Μια διδακτική ιστορία που θα αλλάξει τον τρόπο που σκέφτεσαι και ενεργείς
Με την οικογένειά σου δεν έχεις και τις καλύτερες σχέσεις.
Το σκεπάρνι έχει πολλές χρήσεις. Το χρησιμοποιούν οι μαραγκοί, οι ξυλοκόποι, οι οικοδόμοι, αλλά και όσοι κάνουν διάφορες τεχνικές ή κηπευτικές εργασίες.