Του Σσία Χεχτ

trong>Γιατί συμβαίνει άραγε αυτό; Το γεγονός δηλαδή πως όταν κάποιος είναι παντρεμένος παίρνει το δικαίωμα να ταπεινώνει δημόσια τον/την σύντροφό του;

χω βρεθεί μπροστά σε σκηνές δημόσιας υποβάθμισης ενός συζύγου, πληροφορίες για τις οποίες μάλλον δεν θα έπρεπε να είχα γνώση. Μερικές φορές η ταπείνωση ήταν ανοιχτή και άλλες πιο διακριτική – που προσωπικά με εξαγριώνει περισσότερο – πάντα όμως είναι άσχημη. Έχω ακούσει παράπονα από άντρες και γυναίκες ότι οι σύζυγοί τους όχι μόνο δεν τους/τις υποστήριζαν μπροστά στα παιδιά και στην οικογένεια, αλλά μπροστά σε φίλους ή ακόμα και άσχετους κατεύθυναν τη συζήτηση στην κοροϊδία και στη μείωση για το επάγγελμά τους, το σωματικό τους βάρος, το μισθό, την ικανότητα ανατροφής των παιδιών, το νοικοκυριό και άλλα πολλά.

Πάντα μένω έκπληκτος όταν ακούω τέτοιες ιστορίες από ζευγάρια που με επισκέπτονται για να με συμβουλευτούν και ακόμα περισσότερο όταν είμαι αυτόπτης μάρτυρας παρόμοιων καταστάσεων. Πώς είναι δυνατόν ένας άντρας ή μια γυναίκα που σέβονται τον εαυτό τους, όταν πηγαίνουν σε κάποιο τραπέζι ή άλλη συγκέντρωση να μειώνουν τον ή την σύζυγό τους; Πώς μπορούν να κάνουν περίγελο αυτόν που παντρεύτηκαν και επέλεξαν για σύντροφο στη ζωή τους;

Αυτό που πολλοί δεν συνειδητοποιούν είναι πως όταν ο/η σύντροφός τους γίνονται αντικείμενο χλευασμού, αυτό δεν κάνει τους ίδιους να φαίνονται καλύτεροι. Πόσο έξυπνοι μπορεί να είναι όταν διάλεξαν για ταίρι κάποιον τόσο ανόητο, αδέξιο, αναίσθητο και πάει λέγοντας;

Η σύζυγος που διακωμωδεί τον αδέξιο σύζυγό της δεν αποδεικνύει κάτι γι’ αυτόν αλλά για την ίδια. Είναι μια απόδειξη ότι ο άντρας της παγιδεύτηκε σε ένα γάμο με κάποιο που δεν κατέχει τις βασικές αρχές του αλληλοσεβασμού. Αντιστρόφως, ο σύζυγος που κοροϊδεύει το νοικοκυριό της συζύγου του, δεν αποδεικνύει τίποτε άλλο εκτός από το ό,τι η γυναίκα του είναι άνθρωπος. Δείχνει επίσης πως ήταν αρκετά άτυχη που παντρεύτηκε έναν τόσο εγωιστή σύζυγο. Σε κάθε περίπτωση αυτός που επιδιώκει την κοροϊδία έχει βαθιές ανασφάλειες και δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μια προβολή ανθρώπινων ατελειών. Επιτίθεται λοιπόν στον άλλο σύντροφο ανεξάρτητα από το ποιος είναι μπροστά ή ποιος θα είναι ο αντίκτυπος στη σχέση τους.

Είναι ενδιαφέρον πως, ενώ εκείνοι που παρευρίσκονται σε αυτή τη δημόσια ταπείνωση μπορεί να γελάσουν με τον επιτιθέμενο σύζυγο, αυτός τελικά είναι εκείνος του οποίου η εικόνα καταπατείται με την έκδηλη ωμότητά του. Από την άλλη πλευρά, όταν οι άνθρωποι βλέπουν ότι ο ένας σύζυγος σέβεται, υπερασπίζεται και επαινεί το άλλο μισό του, το ζευγάρι κερδίζει το σεβασμό των τρίτων. Αυτά τα ζευγάρια γίνονται αντικείμενα θαυμασμού.

Ένα ζευγάρι που αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα θα πρέπει να δει έναν σύμβουλο ή θεραπευτή. Ορισμένα ζητήματα που προκύπτουν στο γάμο δεν θα πρέπει να γίνονται δημόσιο θέμα συζήτησης – ούτε γι’ αστείο.

Πρέπει να μάθουμε να σεβόμαστε τους συζύγους μας με όλα τα προτερήματα και τα ελαττώματά τους. Παρά τις όποιες ατέλειες, όλοι αξίζουν την υποστήριξη και το σεβασμό από το σύντροφο της ζωής τους.