Ποιος δεν αισθάνεται άγχος στη δουλειά του; Η πλειοψηφία των εργαζομένων ζει με στρες, καθώς οι αυστηρές προθεσμίες, οι απαιτήσεις και τα «θέλω» των εργοδοτών, δεν αφήνουν περιθώρια.
Τι γίνεται όμως όταν αυτό το άγχος ξεπεράσει τα όρια; Δημιουργούνται ένα σωρό προβλήματα και επηρεάζεται η παραγωγικότητά μας αλλά και η ψυχολογία μας.
Υπάρχει τρόπος να το αντιμετωπίσουμε και πώς; Η απάντηση είναι… ναι ακολουθώντας τις παρακάτω συμβουλές.
Αναγνωρίζουμε τα σημάδια
λα ξεκινούν από την αναγνώριση ότι κάτι δεν πάει καλά. Αν αρχίσουμε να νιώθουμε πίεση, κούραση, δυσκολία στη συγκέντρωση και πονοκεφάλους, πρέπει να ταρακουνηθούμε.
Φροντίζουμε τον εαυτό μας
φού αναγνωρίσουμε τα σημάδια αναλαμβάνουμε δράση. Δεν χρειάζεται να αλλάξουμε τον τρόπο ζωής μας αλλά να κάνουμε πράγματα για εμάς. Πράγματα που μας φτιάχνουν τη διάθεση και μας γεμίζουν ενέργεια.
Αρκεί να κάνουμε τις θετικές αλλαγές μας βήμα-βήμα, και σύντομα θα παρατηρήσουμε πως τα επίπεδα άγχους μας έχουν μειωθεί σημαντικά.
Η άσκηση, η βελτίωση της διατροφής και η προσπάθεια για καλύτερο ύπνο είναι ένα καλό ξεκίνημα.
Οργανώνουμε τις προτεραιότητές μας
να καλά οργανωμένο πρόγραμμα των δραστηριοτήτων και υποχρεώσεών μας, με ισορροπία μεταξύ δουλειάς και προσωπικού χρόνου είναι το παν.
Καλό είνα να μάθουμε να ξεχωρίζουμε ποιες υποχρεώσεις είναι ειλικρινά σημαντικές, και να μην φορτώνουμε το πρόγραμμά μας υπερβολικά.
Επίσης, είναι σημαντικό να μην υποτιμάμε τα μικρά διαλείμματα για να καθαρίζει το μυαλό μας.
Κόβουμε τις κακές συνήθειες
ίποτα δεν κάνει το άγχος στη δουλεία χειρότερο από τις αρνητικές σκέψεις και συμπεριφορές.
Αν σταματήσουμε να σκεφτόμασε τα λάθος πράγματα, θα παρατηρήσουμε ότι όλα θα αρχίσουν να γίνονται πιο εύκολα.
Άλλωστε αν πάντα σκεφτόμαστε τις αρνητικές επιπτώσεις που μπορεί να έχει οτιδήποτε, χάνουμε όλη την ενέργεια και το κίνητρό μας.
Ο άνθρωπος περπατούσε σ’ εκείνα τα σοκάκια της επαρχιακής πόλης. Είχε χρόνο και γι’ αυτό κοντοστεκόταν για λίγο μπροστά σε κάθε βιτρίνα, σε κάθε κατάστημα, σε κάθε πλατεία. Στρίβοντας σε μια γωνία βρέθηκε άξαφνα μπροστά σε ένα ταπεινό κατάστημα που η ταμπέλα του ήταν λευκή. Περίεργος, πλησίασε στη βιτρίνα και κόλλησε το πρόσωπο του στο κρύσταλλο για να καταφέρει να δει μέσα στο σκοτάδι… Το μόνο που φαινόταν ήταν ένα αναλόγιο μ’ ένα χειρόγραφο καρτελάκι που έγραφε: Το μαγαζί της αλήθειας
Ήταν μια φορά ένας δερβίσης. Πολύ σοφός… Γύριζε από χωριό σε χωριό, ζήταγε ελεημοσύνη και μοίραζε γνώσεις και συμβουλές στις πλατείες και τις αγορές…