ρευνητές βρήκαν ότι οι χρήστες του twitter που ανεβάζουν tweets σχετικά με τη μοναξιά είναι πιθανότερο να κάνουν και δημοσιεύσεις σχετικά με ανησυχίες για την ψυχική τους υγεία και ευεξία, την αϋπνία, προβλήματα σχέσεων και χρήση ουσιών. Με αυτό τον τρόπο είναι ευκολότερο να εντοπιστούν οι χρήστες που αισθάνονται μοναξιά και να τους προσφερθεί στήριξη, ακόμα και αν αυτοί δεν παραδέχονται ρητά ότι αισθάνονται μόνοι.
Η συγκεκριμένη μελέτη, που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση “BMJ Open”, χρησιμοποίησε μοντέλα ανάλυσης λόγου προκειμένου να διερευνήσει τη σχέση των δημοσιεύσεων στο twitter και της μοναξιάς.
“Η μοναξιά μπορεί να είναι ένας ‘αργός δολοφόνος’ καθώς ορισμένα από τα ιατρικά προβλήματα που συνδέονται με αυτήν μπορεί να χρειάζονται δεκαετίες για να εκδηλωθούν”, είπε ο επικεφαλής συντάκτης της μελέτης Σάραθ Σάντρα Γκουντούκου, ερευνητής του Ιατρικού Κέντρου Ψηφιακής Υγείας του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια.
“Αν καταφέρουμε να εντοπίσουμε τα μοναχικά άτομα και επέμβουμε πριν ξεκινήσουν να εμφανίζονται τα ιατρικά προβλήματα, έχουμε μια πιθανότητα να βοηθήσουμε αυτούς τους ανθρώπους πολύ νωρίτερα στη ζωή τους και αυτό είναι κάτι που μπορεί να ισχυροποιήσει τους ίδιους και να έχει μακροπρόθεσμα οφέλη στην δημόσια υγεία”, συνέχισε ο ίδιος.
Η μοναξιά υπολογίζεται ότι επηρεάζει περίπου έναν στους πέντε ενήλικες στις ΗΠΑ. Επίσης έχει θέσει σε κατάσταση κρίσης τη δημόσια υγεία επειδή η μοναξιά έχει συνδεθεί με άλλες ιατρικές καταστάσεις όπως η κατάθλιψη, η άνοια, οι καρδιαγγειακές ασθένειες κ.ά.
Με τον προσδιορισμό των τυπικών θεμάτων και γλωσσικών σημείων που δημοσιεύουν οι χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που είναι μοναχικοί, η ερευνητική ομάδα αποκάλυψε ορισμένα στοιχεία, που είναι αναγκαία για την κατασκευή ενός συστήματος πρόβλεψης της μοναξιάς.
“Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορεί να επιτρέψουν στους ερευνητές και τους κλινικούς να μετρήσουν με παθητικό τρόπο τη μοναξιά στο πέρασμα του χρόνου”, είπε μια από τους συντάκτες της μελέτης, η Ρασέλ Σέιντερ, ερευνήτρια στο Ιατρικό Κέντρο Ψηφιακής Υγείας.
Ο άνθρωπος περπατούσε σ’ εκείνα τα σοκάκια της επαρχιακής πόλης. Είχε χρόνο και γι’ αυτό κοντοστεκόταν για λίγο μπροστά σε κάθε βιτρίνα, σε κάθε κατάστημα, σε κάθε πλατεία. Στρίβοντας σε μια γωνία βρέθηκε άξαφνα μπροστά σε ένα ταπεινό κατάστημα που η ταμπέλα του ήταν λευκή. Περίεργος, πλησίασε στη βιτρίνα και κόλλησε το πρόσωπο του στο κρύσταλλο για να καταφέρει να δει μέσα στο σκοτάδι… Το μόνο που φαινόταν ήταν ένα αναλόγιο μ’ ένα χειρόγραφο καρτελάκι που έγραφε: Το μαγαζί της αλήθειας
Ήταν μια φορά ένας δερβίσης. Πολύ σοφός… Γύριζε από χωριό σε χωριό, ζήταγε ελεημοσύνη και μοίραζε γνώσεις και συμβουλές στις πλατείες και τις αγορές…