Όσο οι άνθρωποι κατοικούν στην άγνοια, νοιάζονται πολύ να βρουν τις ατέλειες και τα μειονεκτήματα των άλλων.
ατασκοπεύουν από το παράθυρο ή κοιτάζουν από την κλειδαρότρυπα τους γείτονες για να νιώσουν λίγο καλύτερα με τον εαυτό τους. Το κάνουν γιατί ξέρουν ότι οι ελλείψεις των άλλων τους βοηθούν να καλύψουν τις δικές τους.
Υποκύπτουμε έτσι στον πειρασμό που μας δίνει το πλεονέκτημα της σύγκρισής μας με αυτούς που απαξιώνουμε. Σκεφτόμαστε ότι «σε σχέση μ’ αυτούς, αυτό που κάνω εγώ δεν είναι και τόσο κακό»…
l>
Η σκέψη του Atisha υπάρχει εδώ και εκατοντάδες χρόνια, όμως, υπάρχουν και οι επιφανείς ηθικολόγοι που δε βρίσκουν τίποτα καλύτερο να κάνουν, απ’ το να επιτηρούν τους κακώς πράττοντες.
ντρες και γυναίκες – συχνά πολύ έξυπνοι – που σπαταλούν τη ζωή τους χώνοντας τη μύτη στις ξένες κοπριές, εδώ κι εκεί, σαν να ήταν διασταύρωση κοπροφάγου σκαραβαίου με αστυνομικό σκύλο.
νθρωποι που έχουν για μοναδική τους ενασχόληση την επισήμανση όσων ενεργούν με τρόπο – που εκείνοι θεωρούν – κατακριτέο, ποιος κάνει λάθος, ποιος δεν κάνει το σωστό… και είναι απορίας άξιον, τι να ‘ναι αυτό που τους μπήκε στο μάτι και τους έκανε να ψάχνουν ελαττώματα μέσα στα μάτια των άλλων.
ul>
style="text-align: right;">Χόρχε Μπουκάι - Από την άγνοια στη σοφία
bsp;
l>