της Ματίνας Α. Σταματάκου

ι περισσότεροι άνθρωποι μοιάζουν μεταξύ τους. Δεν μοιάζουν στην εμφάνιση. Μοιάζουν στον τρόπο που σκέφτονται.

Οι περισσότεροι άνθρωποι διατείνονται ότι έχουν τις ίδιες αξίες και αρχές.

Μία από αυτές τις αξίες είναι η φιλαλήθεια: Η εναντίωσή τους προς το ψέμα.

Το κακό είναι όμως ότι οι περισσότεροι άνθρωποι μοιάζουν υπερβολικά πολύ στον τρόπο που διαχειρίζονται αυτές τις αξίες.

Και επειδή συνήθως δεν έχουν να πουν κάτι δικό τους, να εφεύρουν κάτι πρωτότυπο, απλώς επαναλαμβάνουν ή βελτιώνουν χονδροειδείς τεχνικές των ιδεών ή των αποτελεσμάτων των συνηθειών ή των πράξεων άλλων ανθρώπων.

Ομολογώ ότι εκείνο που μου κάνει εντύπωση στους περισσότερους ανθρώπους είναι η τάση τους να επιδίδονται σε τεχνικές αποπροσανατολισμού περιβάλλοντός τους παραμορφώνοντας τη φύση της πραγματικότητας.

Πήρα απόφαση να ασχοληθώ με αυτό το θέμα παρατηρώντας ορισμένες συνήθειες της πλειονότητας των ανθρώπων που έχουν μία προδιάθεση, μία έφεση θα έλεγα, στις μισές αλήθειες.

3>Τι είναι όμως μισή αλήθεια;

?ι γιατί γίνεται τόσος λόγος για αυτή;

Είναι η απόκρυψη του συνόλου (αν μπορούμε να το εκφράσουμε έτσι) της αλήθειας ψέμα;

Kι αν όχι, πόσο απέχει από το “κανονικό” ψεύδος;

Και γιατί τελικά χωρίς καμία αναστολή λέμε μόνο τη μισή αλήθεια, ακόμα κι αν δεν ερωτηθούμε;

Eίναι τόσο αναγκαία η απόκρυψη των υπολοίπων ή μήπως, ανάλογα με τις περιστάσεις, πείθουμε εκ των προτέρων τον συνομιλητή μας για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο.

Ας τα δούμε όμως τα πράγματα με τη σειρά:

‘Οταν λέμε “μισή αλήθεια” πιστεύουμε ότι δεν λέμε ψέματα.

‘Ετσι, αν μας ρωτήσει κάποιος “γιατί άργησες να επιστρέψεις;” και του απαντήσουμε “συναντήθηκα με κάτι φίλους και πήγαμε για καφέ”, χωρίς να πούμε πού ακριβώς πήγαμε για καφέ ή την παρέα με την οποία πήγαμε, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.

Το πρόβλημα εντοπίζεται και κρύβει μεγάλο κίνδυνο να εμπεριέχει ψέμα, αν είχαμε κανονίσει εκ των προτέρων να συναντηθούμε με φίλους και - για τους δικούς μας λόγους - δεν επιθυμούμε να το αναφέρουμε.

Τότε οι μισές μας αλήθειες ταυτίζονται με τα μισά ψέματα.

Τότε πιθανόν να είμαστε παθολογικοί ψεύτες που έξυπνα (κοροϊδεύοντας ακόμα και τον ίδιο μας τον εαυτό) ξεγελάμε τους άλλους και πιστεύουμε ότι είμαστε ειλικρινείς, και … απλώς αποκρύπτουμε μερικές... ασήμαντες... λεπτομέρειες.

“Μα, άλλο απόκρυψη, άλλο ψέματα”, θα ισχυριστεί κάποιος.

Και φυσικά συμφωνώ με αυτό, αρκεί σ’ αυτή την απόκρυψη να μην υποβόσκει η επιθυμία μας να ξεγελάσουμε κάποιον. ‘Η έστω η επιθυμία μας να ξεγελάσουμε κάποιον αφορά συγκεκριμένο και μεμονωμένο περιστατικό που πρέπει να συγκαλύψουμε για να μη δημιουργηθεί σοβαρό πρόβλημα ή να μην πληγώσουμε τον άλλον.

‘Οπως το ψέμα λέγεται με σκοπό να πιστέψει ο άλλος κάτι που δεν είναι αληθινό, το ίδιο συμβαίνει και με τις μισές αλήθειες: H πρόθεση είναι η ίδια.

Πολλές φορές οι μισές αλήθειες λέγονται απλώς για να διευκολυνθούμε. Για να γλιτώσουμε από την γκρίνια, τις φωνές ή δυσάρεστες καταστάσεις που θέλουμε να αποφύγουμε.

‘Ομως, πείτε μου, τι αξία έχει μια σχέση όταν από κάτι θέλεις να γλιτώσεις;

Τι προσφέρουμε εμείς σ’ αυτή τη σχέση, όταν δεν έχουμε το θάρρος να δείξουμε τον πραγματικό μας εαυτό;

Πόσο αξίζει να μας αγαπά κάποιος, όταν δεν ξέρει τι αγαπά;

Eίναι άξιες λόγου όλες αυτές οι σχέσεις που αναλώνονται σ’ ένα αέναο κρυφτό ή κυνηγητό;

Η εμπειρία μου με οδηγεί στο εξής συμπέρασμα: Οι μισές αλήθειες (εκτός αν πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά _ επειδή άνθρωποι είμαστε και όλο και θα βρεθούμε στην ανάγκη να δικαιολογηθούμε ή να αποκρύψουμε κάποια συμβάντα στη ζωή μας) είναι καταστροφικές και για τις σχέσεις μας και για εμάς τους ίδιους.

Οι μισές αλήθειες διαβρώνουν το οικοδόμημα κάθε σχέσης και, καταστρέφοντας τη σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ των ανθρώπων, οδηγούν στην κατάρρευση όσων προσπαθήσαμε να πετύχουμε.

Το μέλος μιας σχέσης που αρέσκεται στις μισές αλήθειες δεν αντιλαμβάνεται τι ζημιά μπορεί να προκαλέσει και πόσο κακό μπορεί να κάνει στον άλλον, αν τον βάλει στη διαδικασία των αμφιβολιών.

Δεν καταστρέφονται οι σχέσεις από ένα ψέμα ή μια τυχαία αποκάλυψη.

Συθέμελα όμως γκρεμίζονται όταν ο άλλος αντιληφθεί μισές αλήθειες και αποκρύψεις.

Αφού τότε είναι σίγουρος ότι ο άνθρωπος που σχετίζεται δεν υπέπεσε απλώς σε ένα σφάλμα, αλλά απέκρυπτε ολόκληρη ζωή.

Κι όπως κι εσείς αντιλαμβάνεστε, είναι δύσκολο ν’ αγαπά κανείς έναν άγνωστο.

iv class="td-g-rec td-g-rec-id-content_inline td_uid_53_61e33220e14ea_rand td_block_template_1 ">