Πώς μπορώ λοιπόν να ξεχωρίσω τη διδαχή και την εμπειρία από την προκατάληψη;

Aυτό είναι το βασικό ερώτημα και η ουσιαστικότερη πρόκληση για να ζήσουμε τη ζωή μας σε επαφή με το εδώ και τώρα.

Εμπλουτίζουμε τις αισθήσεις, τα συναισθήματα, τα βιώματα και τη φαντασία μας και ζούμε το παρόν.

Ας θυμόμαστε πάντα ότι η προκατάληψη μας μικραίνει και μας παγιδεύει.

Θα το καταλάβετε διαβάζοντας την παρακάτω ιστορία:

Στο σπίτι του ζευγαριού, η γυναίκα έχει μαγειρέψει στον άντρα της ένα λαχταριστό χοιρομέρι στο φούρνο για πρώτη φορά.

Εκείνος: (το δοκιμάζει):Είναι καταπληκτικό! Γιατί όμως το έκοψες την άκρη;

Eκείνη: ‘Eτσι φτιάχνεται το χοιρομέρι στο φούρνο!

Eκείνος: Δεν είναι αλήθεια. ‘Εχω φάει και άλλα χοιρομέρια για στο φούρνο και ήταν ολόκληρα.

Eκείνη: Μπορεί, αλλά με την άκρη κομμένη ψήνεται καλύτερα.

Eκείνος:  Είναι παράλογο αυτό. Γιατί;

Eκείνη: διστάζει) H μαμά μου έτσι μου έμαθε!

Eκείνος: Πάμε στο σπίτι της μαμάς σου.

(στο σπίτι της μαμάς της)

Eκείνος: Mητέρα, πώς μαγειρεύουμε στο χοιρομέρι στο φούρνο;

Μαμά: Tο καρυκεύεις, του κόβεις την άκρη και το βάζεις στο φούρνο.

Εκείνη: (σε αυτόν) Είδες;!

Εκείνος: Και γιατί κόβεται την άκρη, μητέρα;

Μαμά: (διστάζει) E… τα καρυκεύματα… το ψήσιμο… Έτσι μου έμαθε η μαμά μου.

Εκείνος: Πάμε στο σπίτι της γιαγιάς σου.

(στο σπίτι της γιαγιάς της)

Εκείνη: Γιαγιά, πώς κανείς το χοιρομέρι στο φούρνο;

Γιαγιά: Το καρυκεύω καλά, το αφήνω να μαριναριστεί, του κόβω την άκρη και το ψήνω σε χαμηλή φωτιά.

Μητέρα: Είδες!;

Εκείνη: Είδες!;

Εκείνος: (πεισμωμένος) Γιαγιά, γιατί το κόβεις στην άκρη;

Γιαγιά: Μα… κόβω την άκρη για να χωρέσει. Μια σταλιά φουρνάκι έχω!

style="text-align: right;">Χόρχε Μπουκάι – Γράμματα στην Κλαούντια

m>Περισσότερα από τον Χόρχε Μπουκάι ΕΔΩ