Ήταν μια φορά ένας δερβίσης. Πολύ σοφός… Γύριζε από χωριό σε χωριό, ζήταγε ελεημοσύνη και μοίραζε γνώσεις και συμβουλές στις πλατείες και τις αγορές…
Μια μέρα ενώ ζητιάνευε στην αγορά του Άκμπαρ, τον πλησιάζει ένας άνθρωπος και του λέει:
Χθες το βράδυ ήμουν μ’ έναν μάγο πολύ ξακουστό, και με συμβούλευσε να έρθω σήμερα εδώ, σ’ αυτήν την πλατεία. Είπε ότι θα συναντήσω έναν κουρελή ζητιάνο και ότι o ζητιάνος αυτός, παρ’ όλη τη φτωχική του εμφάνιση, θα μου δώσει έναν θησαυρό που θα αλλάξει τη ζωή μου για πάντα.
τσι, μόλις σε είδα, κατάλαβα ότι εσύ είσαι αυτός που ψάχνω, γιατί δεν νομίζω να υπάρχει άλλος σε χειρότερη κατάσταση από σένα… Δώσε μου λοιπόν το θησαυρό μου».
O δερβίσης τον κοιτάζει σιωπηλός… Μετά, βάζει το χέρι του σε μια τσάντα από φθαρμένο δέρμα που έχει κρεμασμένη στον ώμο του.
Αυτό πρέπει να είναι» του λέει. Και του δίνει ένα τεράστιο διαμάντι.
άλλος μένει κατάπληκτος.
Μα… η πέτρα αυτή πρέπει να έχει ανυπολόγιστη αξία.»
Α, ναι; Μπορεί… Εγώ τη βρήκα στο δάσος.»
Καλά. Ας είναι. Πόσα πρέπει να σου δώσω γι’ αυτήν;»
Δεν υπάρχει λόγος. Δεν θέλω να μου δώσεις τίποτα. Σου χρησιμεύει σε κάτι; Εμένα δεν μου χρησιμεύει σε τίποτα. Δεν τη χρειάζομαι, πάρ’ την.»
Μα…θα μου τη δώσεις έτσι… χωρίς κανένα αντάλλαγμα;»
Ναι…ναι. Έτσι δεν σου είπε ο μάγος σου; »
Ναι, βέβαια. Αυτό ακριβώς μου είπε ο μάγος…Ευχαριστώ πολύ.»
Πολύ μπερδεμένος, ο άντρας αρπάζει την πέτρα και φεύγει.
ετά από μισή ώρα, επιστρέφει. Ψάχνει στην πλατεία να βρει τον δερβίση, και μόλις τον βλέπει του λέει:
Πάρε την πέτρα σου…»
Τι έγινε;» τοv ρωτάει ο δερβίσης.
Πάρε και δώσε μου τον θησαυρό…» λέει o άντρας.
Δεν έχω τίποτ’ άλλο να σου δώσω» λέει ο δερβίσης.
Και βέβαια έχεις… Θέλω να μου δώσεις τον τρόπο που έχεις να μπορείς να αποχωρίζεσαι κάτι χωρίς να σε πειράζει.»
Λένε.. ότι o άνθρωπος αυτός έμεινε δίπλα στον δερβίση πολλά χρόνια μέχρι να μάθει να αποστασιοποιείται και να αποδεσμεύεται.
style="text-align: right;">Χόρχε Μπουκάι - Ο δρόμος των δακρύων
bsp;
Ο άνθρωπος περπατούσε σ’ εκείνα τα σοκάκια της επαρχιακής πόλης. Είχε χρόνο και γι’ αυτό κοντοστεκόταν για λίγο μπροστά σε κάθε βιτρίνα, σε κάθε κατάστημα, σε κάθε πλατεία. Στρίβοντας σε μια γωνία βρέθηκε άξαφνα μπροστά σε ένα ταπεινό κατάστημα που η ταμπέλα του ήταν λευκή. Περίεργος, πλησίασε στη βιτρίνα και κόλλησε το πρόσωπο του στο κρύσταλλο για να καταφέρει να δει μέσα στο σκοτάδι… Το μόνο που φαινόταν ήταν ένα αναλόγιο μ’ ένα χειρόγραφο καρτελάκι που έγραφε: Το μαγαζί της αλήθειας
Οι άνδρες που έχουν μείνει μόνοι τους για αρκετά χρόνια ή και έχουν βιώσει πολλούς χωρισμούς με συντρόφους εμφανίζουν ιδιαίτερα αυξημένα επίπεδα δεικτών φλεγμονής στο αίμα τους, κάτι που μαρτυρά αυξημένες πιθανότητες για διάφορες παθήσεις, σύμφωνα με μία νέα Δανική επιστημονική μελέτη.
Ορισμός: Ψυχολογική Βία είναι η συμπεριφορά που αποσκοπεί στην περιφρόνηση του άλλου, με στόχο την αποδυνάμωση και υποταγή του, τον έλεγχο και τη διατήρηση της εξουσίας
Ο Φρίντριχ Νίτσε γεννήθηκε στο Ραίκεν της Γερμανίας το 1844 και πέθανε στην Βαϊμάρη στις 25 Αυγούστου του 1900. Φιλόσοφος, ποιητής, συνθέτης και φιλόλογος, έγραψε κριτικά δοκίμια πάνω στη θρησκεία, την ηθική, τον πολιτισμό, τη φιλοσοφία και έμεινε αξεπέραστος για τους αφορισμούς και τις ειρωνείες του. Όπως όλα δείχνουν υπήρξε στην ζωή του ελάχιστα ευτυχισμένος!
Μια σιωπηλή τραγωδία εκτυλίσσεται σήμερα στα σπίτια μας και αφορά σε ό,τι πιο πολύτιμο έχουμε: τα παιδιά μας.
Δεν νομίζω ότι μπορεί να γίνει ταξινόμηση,ή ότι υπάρχουν διαφορετικές κατηγορίες αγάπης που καθορίζονται από το είδος της σχέσης: σ’ αγαπώ σαν φίλο, σ’ αγαπώ σαν αδελφό, σαν ξάδελφο, σαν θείο, σαν γάτο… σαν αντικείμενο.
Ο Γιάννης Κουτσοπόδης ήταν ένας άντρας που εργαζόταν ως ξυλοκόπος.
Ήμουν στη μέση των σπουδών μου και, όπως πολλοί άλλοι φοιτητές, άρχιζα να αμφιβάλλω για την απόφασή μου να σπουδάσω. Μίλησα γιʼ αυτό με τον ψυχοθεραπευτή μου. Καταλάβαινα ότι πίεζα τον εαυτό μου και ζοριζόμουν για να συνεχίσω τις σπουδές μου.