«Κάθε φιλί που δίνεται, μα κάθε ανεξαιρέτως

να τοις εκατό αποτελείται

πό αιωνιότητα

κι όλο το άλλο από τον κίνδυνο

α ’ναι το τελευταίο».

Αλλά και τελευταίο

κόμα πιο φιλί θα λέγεται

σο καιρό τουλάχιστον

α το τραβολογάνε

μνήμη από τη μια μεριά

λήθη από την άλλη

καθεμιά δικό της θεωρώντας το

ώσπου ο δίκαιος Σολομών

ια να φανεί ποιανής δικό της είναι

τη μέση θ’ απειλήσει να το κόψει

ισό να πάρει η μια μισό η άλλη

ι όποια απ’ τις δυο κάθε φορά

?οτέ δεν είναι η ίδια-

υρλιάξει μη.

Κάθε φιλί

ποτελείται εξολοκλήρου από τον κίνδυνο

α ’ναι το τελευταίο.

Διαρκές είναι μόνο

κείνο το φιλί που ουδέποτε εδόθη.

οφές, ειρηνικά το νέμονται

αναμονή και η παραίτηση

άνθη αντίπαλα οι δυο τους

ε κοινό συμβιβασμένο ανθοδοχείο

ενοτάφιο στολίζουν.»

πιτύμβιο – Κική Δημουλά