Είμαστε οι κούφιοι άνθρωποι

ίμαστε οι παραγεμισμένοι άνθρωποι

ου σκύβουμε μαζί

αύκαλα μ’άχερα γεμάτα. Αλίμονο!

ι σ τ ε γ ν έ ς μας φωνές

αν ψιθυρίζουμε μαζί

ίναι ήσυχες και ασήμαντες

αν τον αγέρα στο ξερό χορτάρι

σε σπασμένα γυαλικά των ποντικών το ποδάρι

ες στο ξερό μας το κελάρι.

Μορφή χωρίς σχήμα,

κ ι ά δίχως χρώμα,

αραλυμένη Δύναμη

νέψιμο χωρίς κίνηση˙

Εκείνοι που ταξίδεψαν

ε ί σ ι ε ς μ α τ ι έ ς ,

του θανάτου την άλλη Βασιλεία

ας θυμούνται —α! θυμούνται—

χι σα να’μαστε χαμένες

αράφορες ψυχές, μα μοναχά

ι κ ο ύ φ ι ο ι ανθρώποι

ι π α ρ α γ ε μ ι σ μ έ ν ο ι ανθρώποι.

ΙΙ

Μ ά τ ι α που δεν μπορώ

’ αντικρίσω στα ό ν ε ι ρ α

του θανάτου τη βασιλεία των ονείρων

υ τ ά δεν φανερώνονται:

κεί, τα μ ά τ ι α είναι

λ ι ο ς σε σπασμένη στήλη

κεί, ένα δέντρο σείεται

αι οι φωνές είναι

του αγέρα το τραγούδισμα

ιό απόμακρες.. πιό επίσημες

πό τ’άστρο που σβήνει.

Ας μην έρθω κοντύτερα

του θανάτου τη βασιλεία των ονείρων

ι αν φορέσω ακόμη

έτοια μελετημένα μασκαρέματα

οντικού, τομάρι, κόρακα πετσί,

ταυρωτά ραβδιά

’ ένα χωράφι

άνοντας όπως κάνει ο άνεμος

χι κοντύτερα—

Όχι το τελευταίο τούτο συναπάντημα

τη δειλινή βασιλεία

ΙΙΙ

Τούτη είναι η π ε θ α μ έ ν η χ ώ ρ α

ούτη είναι του κ ά κ τ ο υ η χώρα

δώ τα πέτρινα ομοιώματα

ψώνονται, εδώ είναι που δέχουνται

ην ικεσία του χέριού ενός πεθαμένου

άτω από το παίξιμο του άστρου που σβήνει.

Ετσι είναι τα πράγματα

του θανάτου την άλλη βασιλεία

υπνάς μοναχός

ην ώρα εκείνη

ου τρέμεις τρυφερός

είλια που θα φιλούσαν

εν προσευχές στη σπασμένη πέτρα.

IV

Δεν είναι εδώ τα μ ά τ ι α

δώ δεν είναι μ ά τ ι α

το λαγκάδι των άστρων που πεθαίνουν

το κ ο ύ φ ι ο αυτό λαγκάδι

ούτη η σπασμένη σιαγών

π’τις χαμένες βασιλείες μας

Στο τελευταίο τούτο συναπάντημα

αζί ψηλαφούμε

αι αποφεύγουμε τα λόγια

αζεμένοι στην άκρη

ου φουσκωμένου ποταμού

Χωρίς βλέμμα, εκτός

ν ξαναφανούν τα μ ά τ ι α

αν τ’άστρο το αιώνιο

ο εκατόφυλλο ρόδο

ης δειλινής βασιλείας του θανάτου

ε λ π ί δ α μόνο

δειων ανθρώπων.

V

Γύρω-γύρω όλοι

τη μέση το Φραγκόσυκο

ραγκόσυκο

ύρω-γύρω όλοι

τις πέντε την αυγή

Ανάμεσα στην ι δ έ α

αι στο γεγονός

νάμεσα στην κίνηση

αι στη πράξη

Σ κ ι ά πέφτει

Ότι Σου εστίν η Βασιλεία

Ανάμεσα στη Σύλληψη

αι της δημιουργίας

νάμεσα στη Συγκίνηση

αι στην ανταπόκριση

Σ κ ι ά πέφτει

Η ζωή είναι μακριά πολύ

Ανάμεσα στον πόθο

αι στον σπασμό

νάμεσα στη δύναμη

αι στην ύπαρξη

νάμεσα στην ουσία

αι στην κάθοδο

Σ κ ι ά πέφτει

Ότι Σου εστίν η Βασιλεία

Ότι Σου εστίν

ίναι η ζωή

τι Σου εστίν η..

Έτσι τελειώνει ο κόσμος

τσι τελειώνει ο κόσμος

τσι τελειώνει ο κόσμος

χι με έναν β ρ ό ν τ ο

α μ’ένα λ υ γ μ ό

 

 

https://youtu.be/iHpFKbGyGiM