Ο Γιάννης Σμίχελης (Γιάννης Μουλιανιτάκης), στην ποιητική του συλλογή «Στίγμα στο χάος», προσπαθεί να τακτοποιήσει, ανάμεσα στα συναισθήματα, το παρόν αλλά και τις αναμνήσεις, τη δική του σκέψη και ζωή, επιχειρώντας μέσα από την απογύμνωση πραγμάτων και καταστάσεων, να αυτοπροσδιοριστεί.

Τολμά να αγγίξει, μέσα και από την οπτική του έρωτα, σκληρά θέματα. Οι λέξεις στην ποίησή του ξεπερνούν πόθο και ερωτικά καλέσματα, αποκτώντας έως και επιθετικό ύφος, ενώ κάποιες φορές σαρκάζουν ανελέητα. Το υποκειμενικό στοιχείο είναι κυρίως

υτό που πλάθει και εκφράζει σχέσεις, γεγονότα και συναισθηματικές καταστάσεις του σύγχρονου κόσμου.

Ο ποιητής στην αναζήτησή του για ατομική και κοινωνική αλήθεια προβάλλει εικόνες τής αντικειμενικής πραγματικότητας, με απόγνωση καμιά φορά. Παλεύει με τα ερεθίσματα που δέχεται και ερμηνεύει με αληθοφάνεια, μια αγχώδη ψυχολογία της καθημερινότητας μαζί με τα προβλήματά της.

Σε αρκετά ποιήματα του Γιάννη Σμίχελη τηρείται μια κριτική στάση απέναντι στην κοινωνία και στη διαφθορά. Ένα γρήγορο λαχάνιασμα, μια φανερή αγωνία – κραυγή έχει αυτός ο ποιητικός λόγος και ίσως δεν είναι τυχαίο που έχει συμπέσει με την πικρία και την απογοήτευση πολλών νέων ανθρώπων, κυρίως στη χώρα μας, όταν βιώνουμε ακόμα και σήμερα τις αψευδέστατες συνέπειες αυτής της μεγάλης παγκόσμιας κρίσης.

"Ανεπιθύμητος για τον εφησυχασμένο

ου δεν βομβαρδίζεται από αμφιβολίες,

ια να γλιτώσει την εκτέλεση.

νεπιθύμητος για τον μικροαστό,

αθώς νομίζει πως ο κόσμος ξεκινά απ’ τη μύτη του

αι καταλήγει στο κατώφλι του σπιτιού του

εχνώντας τον δρόμο.

νεπιθύμητος για τον κερδοσκόπο,

ιότι μεταφράζει τα πάντα σε όφελος,

ωρίς να λαμβάνει υπ’ όψιν πως

γέννησή του είναι ανεκτίμητη.

νεπιθύμητος για τον γραφειοκράτη

ιας και τα γρανάζια της κοινωνίας

ινούνται από τους αόρατους κυματισμούς της κοινωνίας

ι αν πάρει ανάποδες θα τον αφανίσει

νθρωποθύελλα.

νεπιθύμητος για τον ματαιόδοξο

ου ό,τι αξίζει να μείνει

εν το κρίνει αυτός.

νεπιθύμητος για το σύστημα

φού σκέψεις καρφίτσες ματώνουν τον βολεμένο στον καναπέ.

νεπιθύμητος για μένα που λέω να ηρεμήσω

ι όλο μια σκεπτόμενη σιωπή με τριβελίζει

αι σε αιώνια αγρυπνία βρίσκομαι.

νεπιθύμητος για τους τυπολάτρες

αθώς η αλήθεια βρίσκεται χύμα στο ατίθασο.

ταν η ποίηση είναι κοινωνική διαμαρτυρία"