Το ζωικό βασίλειο γίνεται ακόμα πιο συναρπαστικό όταν διάφορα είδη εκφράζονται και λειτουργούν με τρόπο που προσομοιάζει στην ανθρώπινη συμπεριφορά (παρότι για τη συμπεριφορά των ανθρώπων δεν είμαστε και τόσο σίγουροι...).

Τα πέντε παραδείγματα που ακολουθούν μάλλον θα σας εντυπωσιάσουν:

1. Οι ελέφαντες έχουν μερικά από τα πιο "ανθρώπινα" τελετουργικά σε σύγκριση με τα υπόλοιπα ζώα. Όταν κάποιο μέλος μιας αγέλης ελεφάντων πεθάνει, αυτοί που μένουν πίσω θα θρηνήσουν κυριολεκτικά το θρηνούν και το "ενταφιάζουν’’  καλύπτοντας το σώμα του νεκρού με φύλλα και χόρτα. Κάνουν μάλιστα αγρυπνίες πάνω από το σώμα του εκλιπόντος μέλους για μια εβδομάδα. Ακριβώς δε όπως κάνουν οι άνθρωποι επισκέπτονται τα νεκροταφεία όπου έχουν ταφεί οι αγαπημένοι τους, έτσι και οι ελέφαντες επισκέπτονται τα οστά των νεκρών ελεφάντων για αρκετά χρόνια.

2. Οι αρουραίοι, αυτά τα φαινομενικά κατώτερα και βρώμικα πλάσματα που ζουν στους υπονόμους, έχουν συμπόνια ο ένας για τον άλλον. Σε ένα πείραμα μάλιστα που διεξήχθη το 1958, σε πεινασμένους αρουραίουν επιτρεπόταν να τραφούν μόνο εάν τραβούσαν έναν μοχλό που χτυπούσε με ρεύμα άλλα άτομα του είδους τους. Το εντυπωσιακο του πειράματος ήταν πως οι αρουραίοι όσο κι αν πεινούσαν αρνήθηκαν να τραβήξουν το μοχλό, γεγονός που υποδηλώνει ότι τα τρωκτικά έχουν έντονη την αίσθηση της συμπόνιας για το είδος τους. Σε μία άλλη μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2006 στο περιοδικό Science διαπιστώθηκε ότι τα ποντίκια κάνουν μορφασμούς όταν κάποιο άλλο πονάει. Αυτό συνέβαινε όμως μόνο εάν γνώριζαν το ποντίκι προσωπικά το ποντίκι που πονούσε.

3. Οι άνθρωποι δεν είναι τα μοναδικά όντα που βιώνουν το αίσθημα της ζήλιας.

ύμφωνα με μελέτη του 1975, τα συμπεράσματα της οποίας περιγράφονται λεπτομερώς στο περιοδικό Science, όταν το αρσενικό πτηνό Cardiff απουσιάζει από τη φωλιά για αναζήτηση τροφής για τη σύντροφό και τα μικρά τους, τα θηλυκά πτηνά μπορεί να ζευγαρώσουν με ένα άλλο αρσενικό. Οι αρσενικοί σύντροφοι όμως όταν επιστρέψουν και ανακαλύψουν την "μοιχεία" φέρονται βίαια στις συντρόφους τους, μαδώντας τους τα φτερά και σπάζοντας τα ράμφη τους.

4. Τα δελφίνια εκφράζουν συνήθως την αγάπη τους και είδη ξένα προς το δικό τους.

ρκετά δελφίνια δε έχουν επιδείξη απίστευτη καλοσύνη, όπως  διάσωση κολυμβητών από σφυροκέφαλους καρχαρίες.

ερικά δελφίνια μάλιστα έχουν καθοδηγήσει ακόμα και αποπροσανατολισμένες φάλαινες πίσω στη θάλασσα. Τα συμπαθέστατα αυτά θηλαστικά όμως κρατούν τα συναισθήματά τους καλά κρυμμένα, περίπου όπως οι άνθρωποι, και υιοθετούν τη συμπεριφορά  του «φέρομαι όπως μου φέρεσαι», οπότε απαιτούν ανταπόδοση και πολλές φορές προκαταβολική.

5. Ενώ η συμπόνια μπορεί να είναι συνηθισμένη στα περισσότερα ζώα, η ενοχή μάλλον είναι το συναίσθημα που διαφοροποιεί τον άνθρωπο και συναντάται συνήθως στο ανθρώπινο είδος.

ε μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Behavioural Processes το 2009 διαπιστώθηκε πως η ένοχη, η οποία συνήθως γίνεται εμφανής στα πρόσωπα των σκύλων, δεν κινητοποιεί τη διεργασία των τύψεων.

τη μελέτη, οι ιδιοκτήτες πίστεψαν ότι τα σκυλιά τους είχαν φάει μια απαγορευμένη λιχουδιά κρίνοντας από την ένοχη εμφάνισή τους.

την πραγματικότητα όμως, μόνο μερικά από τα σκυλιά είχαν φάει πραγματικά τη λιχουδιά. Τα σκυλιά είχαν ένοχη εμφάνιση, ανεξάρτητα από το αν είχαν καταναλώσει την τροφή, γεγονός που υποδηλώνει ότι διάβαζαν το θυμό στα πρόσωπα των ιδιοκτητών τους και αντιδρούσαν αναλόγως.

υσικά, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε ότι τα σκυλιά μπορεί και να αισθάνονται ενοχή για κάποια πράγματα, αλλά σίγουρα δεν αισθάνονται καμία επειδή καταβρόχθισαν το σουβλάκι που αφήσαμε στον πάγκο της κουζίνας.