Τον Νοέμβριο του 1821 συστήνεται στη συνέλευση των Σαλώνων το πολιτικό όργανο ‘’Άρειος Πάγος’’, υπεύθυνο για την Ανατολική Χέρσο Ελλάδα, με κύριο μοχλό σύστασής του τον Νέγρη, αλλά και τη σύμφωνη γνώμη των Κωλέττη-Μαυροκορδάτου.

Παρότι η δράση του δεν ήταν αντάξια των προσδοκιών της συνέλευσης των Σαλώνων, ιστορικά είναι το πρώτο θεσμικό όργανο του νέου κράτους, αφού δεν έχει γίνει ακόμη η Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου. Ο Άρειος Πάγος λοιπόν, συνεχίζοντας την πολιτική των Κωλέττη και Μαυροκορδάτου απέναντι στον Ανδρούτσο, προσπαθεί όχι μόνο να τον χειραγωγήσει, αλλά ακόμη και να τον εξοντώσει.

[caption id="attachment_676" align="alignright" width="194"] Γιώργος Πύργαρης - Συγγραφέας, ιστορικός, ερευνητής[/caption]

Ενώ ο Ανδρούτσος με τρεις-τέσσερις χιλιάδες στράτευμα την Άνοιξη του 1822, δίνει τιτάνιες μάχες στην περιοχή της Στυλίδας εναντίον των Τούρκων, πιστεύοντας αφελώς πως ο Άρειος Πάγος θα μεριμνά για την τροφοδοσία του στρατεύματος, ο Άρειος Πάγος σχεδόν αδιαφορεί, αφήνοντας πολλές ημέρες το στράτευμα στην τύχη του, παγιδευμένο στην παραλία από τις τούρκικες δυνάμεις, χωρίς να ενδιαφέρεται καν να στείλει καράβια να το αποσύρουν, στην παράλογη και σφοδρή επιθυμία του να σκοτώσει τον Ανδρούτσο, να θυσιάσει μαζί του και όλο το ελληνικό στράτευμα.

Κι αν δεν αντιλαμβανόταν επιτέλους ο ίδιος ο Ανδρούτσος τις πραγματικές προθέσεις των Αρειοπαγειτών, ώστε να ναυλώσει ο ίδιος καράβια και να αποσύρει νύχτα το παγιδευμένο στράτευμα, θα μιλούσαμε ίσως σήμερα για τη μεγαλύτερη θυσία στρατεύματος προς χάριν ενός προσώπου.

Έξαλλος και οργισμένος μετά από αυτό ο αρχιστράτηγος, στέλνει την περιβόητη επιστολή παραίτησής του στον Άρειο Πάγο, που ήταν περισσότερο επιστολή διαμαρτυρίας και νουθεσίας, ώστε να αλλάξουν ρότα και να εναρμονιστούν με τις επιταγές της επανάστασης.

Αλίμονο. Ο Άρειος Πάγος κάνει δεκτή την παραίτηση και του λέει "στο καλό και να πάει σπίτι του". Θα πρέπει να πούμε επίσης, πως την ίδια περίοδο, έχουν γίνει κρούσεις από τους πολιτικούς στον Νικηταρά, τον Γκούρα και άλλους να σκοτώσουν τον Ανδρούτσο για να πάρουν τη θέση του.

Ο έντιμος Νικηταράς όμως ούτε συζητά κάτι τέτοιο, τον ανόητο Γκούρα τον σταματά τελευταία στιγμή ο Μακρυγιάννης από το φοβερό ατόπημα. Μετά την ‘’παραίτηση’’ όμως του Ανδρούτσου, εικονική θα έλεγα αφού το ίδιο το στράτευμα δεν συζητούσε καν να χάσει τον αρχιστράτηγό του, ο Άρειος Πάγος ετοιμάζει τον Νούτσο και τον Παλάσκα να πάνε στην ανατολική Στερεά για να πάρουν τη θέση του.

Δεν είναι καθόλου υπερβολή όμως να υποθέσουμε πως εκείνοι που τους έστειλαν, ήξεραν τι θα συμβεί. Η αποστολή του Νούτσου και Παλάσκα στο στόμα του λύκου, ήταν ένα διαβολικό σχέδιο του Μαυροκορδάτου και του Κωλέττη, για να ξεμπερδεύουν και με τους δύο.

Και με τον Ανδρούτσο, αλλά και με τον Νούτσο κυρίως, που οι ικανότητές του ίσως αποτελούσαν στο μέλλον πολιτική απειλή. Δε στέλνεις εβδομήντα ψευτοστρατιώτες να αντιμετωπίσουν τον σπουδαιότερο στρατιωτικό ηγέτη της Στερεάς και ίσως της ελληνικής επανάστασης, για να του πάρεις τάχα την αρχηγία.

Έχοντας μάλιστα επικεφαλής αυτοί οι εβδομήντα, δύο αμφισβητήσιμους ακόμη στρατιωτικούς με ελάχιστη παρουσία μέχρι τότε στην επανάσταση, που επιπλέον μέχρι πριν λίγο, πολεμούσαν στο πλευρό των Τούρκων. Κάτι βρωμάει εδώ! Αλλού στοχεύεις.

2 style="text-align: center;">Πρόκειται για φαρσοκωμωδία που φλερτάρει επικίνδυνα με την τραγωδία. Όπως κι έγινε.

trong>Οι άντρες του Ανδρούτσου δολοφόνησαν τους αρχηγούς αυτού του κωμικού σώματος, που ήταν όμως στα μάτια όλων αυτοί οι δύο αρχηγοί, απεσταλμένοι της κυβέρνησης. Τρομακτικό γεγονός.

Που έδωσε την αφορμή και την ευκαιρία στους εμπνευστές αυτού του σχεδίου να προγράψουν τον Ανδρούτσο, να αρχίσει η αποδόμησή του στη συνείδηση όλων και να γίνει η αρχή για να φτάσουμε στο ανήλεο κυνήγι και στον θάνατό του από χέρια Ελλήνων, τρία χρόνια αργότερα.

Αξίζει επίσης να σημειωθεί, πως ο Κωλέττης μετά τον θάνατο του Παλάσκα, σπίτωσε την πανέμορφη γυναίκα του. ‘’Την έκανε μορόζα’’ λέει στα απομνημονεύματά του ο Μακρυγιάννης (μορόζα από το ιταλικό amorosa που σημαίνει ερωτευμένη, εδώ ερωμένη).

3 style="text-align: center;">Κάπως έτσι λοιπόν φτάνουμε στο τραγικό γεγονός της 25ης Μαΐου 1822....

2>Συνεχίζεται…