Από τη συνολική κλινική εικόνα και την κατάσταση της υγείας του ανθρώπου πρέπει να χαρακτηρίζεται κάποιος παχύσαρκος και όχι μόνο από το βάρος του, σύμφωνα με νέους κανόνες που εξέδωσε η αρμόδια υπηρεσία του Καναδά.

Οι νέες κλινικές οδηγίες συμβουλεύουν τους ιατρούς να μην περιορίζονται σε συστάσεις για δίαιτα και σωματική άσκηση, αναζητώντας τα πραγματικά αίτια της αύξησης του βάρους και υιοθετώντας συνολική θεώρηση της υγείας του ασθενούς, σύμφωνα με δημοσίευμα του BBC. Οι νέοι κανόνες, που δημοσιεύθηκαν στην ιατρική επιθεώρηση Canadian Medical Association Journal, προειδοποιούν κατά του στιγματισμού των υπέρβαρων ασθενών στο κρατικό σύστημα υγείας του Καναδά. «Το κυρίαρχο αφήγημα για την παχυσαρκία τροφοδοτεί τις θεωρίες περί ανευθυνότητας του πάσχοντος και έλλειψη αυτοσυγκράτησης, αποδίδοντας ατομικές ευθύνες και στιγματίζοντας όσους ζουν με την παχυσαρκία», αναφέρει ο νέος κανονισμός, τον οποίο καλούνται να εφαρμόζουν εφεξής όλοι οι ιατροί στον Καναδά για τη διάγνωση και την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας.

Η Χιμένα Ράμος-Σάλας, επικεφαλής ερευνών της οργάνωσης Obesity Canada και μία από τις συντάκτριες των κανόνων, αναφέρει ότι οι επιστημονικές έρευνες έδειξαν ότι πολλοί ιατροί είναι υπεύθυνοι για διακρίσεις εναντίον παχύσαρκων ασθενών. «Η προκατάληψη εναντίον των υπέρβαρων έχει ουσιαστική επίδραση στις αποφάσεις πολλών ιατρών, οδηγώντας τους ενίοτε σε εσφαλμένες διαγνώσεις και θεραπείες», λέει η κ. Ράμος-Σάλας.

Το ποσοστό υπέρβαρων πολιτών έχει τριπλασιασθεί τις τελευταίες τρεις δεκαετίες στον Καναδά, ενώ ένας σε κάθε τέσσερις Καναδούς είναι σήμερα παχύσαρκος, σύμφωνα με τη στατιστική υπηρεσία της χώρας.

Οι κανόνες δεν είχαν ανανεωθεί από το 2006. Σύμφωνα με το νέο συμβουλευτικό κείμενο, οι ιατροί καλούνται να συνεχίσουν να αξιοποιούν διαγνωστικά κριτήρια, όπως τον δείκτη σωματικής μάζας (BMI) και την περιφέρεια μέσης για τη διάγνωση της παχυσαρκίας. Οι νέοι κανόνες προειδοποιούν, όμως, ότι οι δείκτες αυτοί είναι ατελείς και περιοριστικοί και οι ιατροί θα πρέπει να δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στο πώς το σωματικό βάρος επηρεάζει την υγεία του κάθε ασθενούς.

Μία μικρή μείωση του βάρους, της τάξεως του 3% με 5%, μπορεί να οδηγήσει σε σημαντική βελτίωση της υγείας, ενώ το ιδανικό βάρος ενός παχύσαρκου ανθρώπου δεν ταυτίζεται απαραίτητα με αυτό που ορίζει ο δείκτης BMI. Οι νέοι κανόνες υπογραμμίζουν ότι η παχυσαρκία είναι πολυπαραγοντική, χρόνια πάθηση, που απαιτεί διά βίου διαχείριση.