Στην παλιά Αθήνα, κοντά στο Θησείο, υπήρχε κάποτε η συνοικία της Αγίας Παρασκευής, που δεν υπάρχει σήμερα.

Σε κάποιο μοναχικό σπιτάκι κατοικούσε ένα αντρόγυνο: Ο Θάνος και η Παγώνα Παγιαυλή.

Ο κόσμος τούς έβλεπε και τους ζήλευε, γιατί έμοιαζαν «σαν δύο αληθινά πιτσουνάκια», όπως γράφει ένας παλιός χρονικογράφος. Το ζευγάρι αυτό είχε γίνει υπόδειγμα για τους άλλους παντρεμένους κι όλοι προσπαθούσαν να μιμηθούν «το αντρόγυνο της Αγίας Παρασκευής».

Ένα βράδυ, μερικοί φίλοι πέρασαν έξω από το σπίτι τους κι άκουσαν γυναικείες φωνές και κλάματα. Κατάλαβαν τότε πως ο άντρας έδερνε τη γυναίκα του. Δεν είπαν τίποτε κι έφυγαν.

Την επομένη το αντρόγυνο παρουσιάστηκε σαν να μη συνέβαινε απολύτως τίποτε.
Αυτό κράτησε περισσότερο από μήνα, ώσπου από στόμα σε στόμα μαθεύτηκε το μυστικό: Κάθε νύχτα τις έτρωγε η Παγώνα από το Θάνο και την ημέρα παρουσιάζονταν σαν το πιο αγαπημένο κι ευτυχισμένο ζευγάρι της Αθήνας.

Από τότε, όταν βλέπουμε όταν βλέπουμε ένα ζευγάρι που υποκρίνεται το αγαπημένο και είναι όλο τρυφερότητες και διαχύσεις μπροστά στον κόσμο, ενώ στην πραγματικότητα κυριολεκτικά "σκοτώνονται μεταξύ τους", το αποκαλούμε «το ζευγαράκι της Αγίας Παρασκευής».


*Από το βιβλίο "Λέξεις και φράσεις παροιμιώδεις" του Τάκη Νατσούλη.