Mια παροιμία όχι και τόσο εύληπτη όσο δείχνει.
Για να κατανοήσετε ευκολότερα τη σημασία της, θα το πω αρχαϊστί: Των οικιών ημών εμπιπραμένων, υμείς άδετε (τα σπίτια σας καίγονται και εσείς τραγουδάτε), που πιθανώς σας θυμίζει και την… άλλη… τη γνώριμη σε όλους παροιμία “εδώ ο κόσμος καίγεται και το … χτενίζεται”.
‘Ολοι γνωρίζετε - υποθέτω - πως τον ύπνο τον συστήνουν όλες οι σχετικές με αυτόν ειδικότητες (γιατροί δερματολόγοι, αισθητικοί, fashion και beauty bloggers, μανάδες, γιαγιάδες και λοιποί και λοιποί), αφού τα οφέλη του για την επιδερμίδα και την εμφάνισή μας γενικότερα είναι πολλαπλά.
Μην αμφισβητείτε λοιπόν τον όρο «beauty sleep»! Είναι πέρα για πέρα σωστός! Γι’αυτό και κάθε φορά που ξυπνάμε μετά από μερικές ώρες ύπνου δείχνουμε πιο φρέσκοι, πιο ροδαλοί, τσίτα τo μαγουλάκι δηλαδή!
Το πρόβλημα όμως με τις πολλές ώρες ύπνου (ή τις πολλές ώρες ξάπλας και τεμπελιάς) είναι ο κώλος.
Τώρα θα μου πείτε τι σχέση έχει ο κώλος με τον ύπνο. Μήπως επειδή κατά τη διάρκεια του ύπνου αδυνατεί να διατηρηθεί στο "ύψος" επειδή δεν γυμνάζεται (βλ. χαμηλοκώλα); Μήπως όλες οι ελεύθερες ρίζες καταλήγουν σ’ αυτόν και μαραγκιάζει στο κρεβάτι; Μήπως πρέπει να τον έχουμε ξεσκέπαστο για να αποκτήσει κι αυτός την επιδιωκόμενη φρεσκαδούρα;
…ή μήπως οι πολλές ώρες ύπνου αναστέλλουν άλλες δραστηριότητές μας;
Αυτός ακριβώς είναι και ο στόχος της παροιμίας: Προσπαθεί να μας επιστήσει την προσοχή σε θέματα ζωτικού ενδιαφέροντος και κυρίως θέματα βιοπορισμού και εργασίας, με τα οποία αν δεν ασχοληθούμε, το τίμημα που θα πληρώσουμε θα είναι βαρύ. Ο ξεγυμνωμένος κώλος στην προκειμένη περίπτωση λειτουργεί συμβολικά: θα μείνουμε ξεβράκωτοι (πάμφτωχοι δηλαδή), με γυμνό και απροστάτευτο κώλο!
Την παροιμία λοιπόν τη χρησιμοποιούμε για να αφυπνίσουμε κάποιον που “κοιμάται μακαρίως” και αδιαφορεί αντί να ασχολείται προσεκτικά και υπεύθυνα με θέματα που άπτονται του άμεσου ενδιαφέροντός του. Και κυρίως για κάποιον που δεν ξυπνά εγκαίρως για να πάει στη δουλειά του και δεν σκοτίζεται ούτε για το μέλλον ούτε για το παρόν του.
‘Αντεεε… μορφωθήκαμε πάλι σήμερα
Η λέξη προέρχεται από το θρυλικό τελευταίο βασιλιά του Πόντου, Μιθριδάτη τον Στ’ Ευπάτορα Διονύσιο (132-63 π.Χ.), που, επειδή φοβόταν μήπως τον δηλητηριάσουν, δηλητηρίαζε περιοδικά ο ίδιος τον εαυτό του με μικρές μη θανατηφόρες δόσεις δηλητηρίου.
Προσπαθώ να βρω ένα τρόπο να τον περιγράψω και είναι αδύνατο.
Παλιά, όταν ακόμα οι γυναίκες δεν είχαν αποκτήσει τα δικαιώματα που έχουν σήμερα, και για λόγους τιμής δεν τις άφηναν να κυκλοφορούν μόνες τους, όταν κάποιος _συνήθως αδελφός ή πατέρας_ από την οικογένεια υποψιαζόταν πως κάτι “πονηρό” συνέβαινε, τις κλείδωναν στο σπίτι.
Όταν αντικαθιστούμε μια χυδαία ή επώδυνη λέξη ή έκφραση με μια πιο ευγενική και κόσμια, λέμε πως έχουμε ευφημισμό.
Γεια σου, βρε μάγκα, νταλκαδιάρη και καραμπουζουκλή!
Το ρόδι, ροϊά, ρόα, ρόιδι ή ρούδι, ανάλογα με τις κατά τόπους διαλέκτους και παραλλαγές προφοράς του, ανήκει στους ποικιλοτρόπως ωφέλιμους καρπούς.
Tα σκατά ως γνωστόν είναι ασταθές φορτίο, αλλά, όσο ευμεγέθης κι αν μια δόση κοπράνων, δεν είναι δυνατόν να ανατρέψει μια βάρκα ούτε λόγω υπέρβαρου ούτε λόγω μεταφοράς φορτίου.
Καταρχάς, πρέπει να προσέξετε πως το ψηλό γράφεται με “η” και όχι με “ι”, όπως τις περισσότερες φορές συναντάται.
Στις μέρες μας η λέξη gay χρησιμοποιείται για τον ορισμό του ομοφυλόφιλου άνδρα ή της ομοφυλόφιλης γυναίκας.
Μια διδακτική ιστορία που θα αλλάξει τον τρόπο που σκέφτεσαι και ενεργείς
Με την οικογένειά σου δεν έχεις και τις καλύτερες σχέσεις.
Το σκεπάρνι έχει πολλές χρήσεις. Το χρησιμοποιούν οι μαραγκοί, οι ξυλοκόποι, οι οικοδόμοι, αλλά και όσοι κάνουν διάφορες τεχνικές ή κηπευτικές εργασίες.
Ο πατέρας της Ιατρικής, ο Ασκληπιός, ήταν έντιμος άνθρωπος και ως γιατρός δεν ξεγελούσε τους ασθενείς του, παρότι κάποιες από τις θεραπείες του φαίνονται σήμερα πρόχειρες ή παραπέμπουν σε τσαρλατάνους θεραπευτές παλαιότερων χρόνων.