Ονοματάρα αυτό το Γηρυόνης( !) δε λέω! Αυτό το νέο κύμα κακοκαιρίας που θα σαρώσει από αύριο το απόγευμα την Ελλάδα, με βροχές, καταιγίδες, σεισμούς, λιμούς, καταποντισμούς, κλαυθμούς και οδυρμούς.

Γηρυόνης! Μάλιστα... μάλιστα...(από το ρήμα γηρύω = φωνάζω, σκούζω, να το προσέξετε πολύ αυτό). Εντυπωσιακός όσο ένας γίγαντας της ελληνικής μυθολογίας με τρία κεφάλια (κατά πολλούς τρία σώματα), γιος του Χρυσάωρα (από τις λέξεις χρυσός + άορ = σπαθί), δηλαδή Χρυσοσπάθης ο τύπος _ και κάτι καλό μου μυρίζεται σ' αυτό.

Αν δεν θυμόσαστε καλά το μύθο, διαβάστε λίγα λογάκια και τα λέμε παρακάτω:

Κατοικούσε λοιπόν ο έρμος Γηρυόνης σ' ένα νησάκι στην ομιχλώδη Δύση και δεν πείραζε κανέναν (το προσέξατε προηγουμένως το γηρύω = φωνάζω, σκούζω, έτσι;). Είχε κάτι χιλιάδες βόδια (προσέξτε και τα βόδια, s'il vous plaît) που τα φύλαγε ένας δικέφαλος σκύλος (αυτή τη μανία των αρχαίων με τα πολλά κεφάλια ποτέ δεν μπόρεσα να την καταλάβω), ο Όρθρος, και ζούσανε αυτοί καλά κι εμείς... ζηλεύαααμε!

That's the reason, λοιπόν, που του την κάρφωσε του Ευρυσθέα και έστειλε τον Ηρακλή (και καλά για έναν άλλο άθλο), να βουτήξει τα βόδια του Γηρυόνη. 'Ητανε μάλιστα τόσο μάγκας ο Hercules που όχι μόνο βούτηξε τα βόδια, αλλά έφαγε λάχανο και τον Γηρυόνη.

Κάποιοι βέβαια, σε μια κρίση ταυτότητας, προσπάθησαν να ερμηνεύσουν τον μύθο του τρισώματου ή τρικέφαλου Γηρυόνη, και είπαν πως στην πραγματικότητα επρόκειτο για τους τρεις γιους του Χρυσάωρα, τους οποίους φυσικά και εξόντωσε, τρία σε ένα, ο λεβέντης ο Ηρακλής μας.

'Αλλοι πάλι, ερμήνευσαν το μύθο πιο θεωρητικά. Είπαν δηλαδή πως ο Γηρυόνης εκφράζει τις τρεις χρονικές περιόδους του βίου μας: το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, και την ανάγκη του ανθρώπου να ελέγξει τα πάντα, σε μια προσπάθεια να αποφύγει το απόλυτο δεδομένο: το θάνατο.

Βέβαια, ο Θουκυδίδης είπε το λογικότερο όλων (επιστήμονας άνθρωπος ήταν, τι περίμενες;) και ερμήνευσε το μύθο ως ανάμνηση παλαιότερων εποχών (όποιος παρακολουθεί τα δρώμενα στη σημερινή Ελλάδα βέβαια, θα έχει διαπιστώσει ότι μόνο παλαιότερες εποχές δεν είναι), όταν οι ληστείες ήταν καθημερινότητα και δεν θεωρούνταν μεμπτές πράξεις.

Και, για να κλείσουμε μ' αυτή την αναφορά, ο Παλαίφατος, στο βιβλίο του "Περί Απίστων", αναφέρει πως ο Γηρυόνης καταγόταν από την πόλη Τρικαρηνία (κάρα = κρανίο). Και από παρανόηση (ούτως ή άλλως μια παράνοια την έχουμε όλοι, εδώ που τα λέμε), όταν αναφέρονταν στον Γηρυόνη τον Τρικάρηνο, νόμιζαν πως είχε τρία κεφάλια.

Τη σχέση βέβαια που έχει αυτός ο έρμος ο Γιγαντάκος, αν ήταν γίγαντας ή τρία αδέλφια τελικά, με τη μετεωρολογία, δεν μπορώ να σας την εξηγήσω.

Όπως δεν μπορώ να εξηγήσω πού είναι το παράξενο στο να βρέχει Νοέμβρη μήνα ή να χιονίσει το Δεκέμβριο. Τι καινούριο βίτσιο είναι αυτό, και ανακοινώνουμε ως επικίνδυνο καιρικό φαινόμενο το ψιλόβροχο, και ως συντέλεια του κόσμου την φθινοπωρινή βροχή, μόνο όσοι εμπλέκονται στις ονοματοδοσίες μπορούν να μας το εξηγήσουν.

Εγώ, με την απλοϊκή σκέψη του μέσου Έλληνα, αντιλαμβάνομαι πως μόνο ως αυτοεκπληρούμενη προστασία μπορεί να εκληφθεί: "Στα 'παμε, μάγκα μου, θα βρέξει. Κάτσε στο σπίτι σου και μην κουνήσεις ρούπι!

εν φταίει η πολιτεία που δεν καθάρισε τα φρεάτια των όμβριων και σκυλοπνίγεσαι, δεν φταίει ο δήμος που δεν έκοψε τα ετοιμόρροπα πεύκα και σου ήρθαν στο κεφάλι με το που φύσηξε. Δεν φταίει κανείς!"

Μόνο εσύ!

ου ακούς Γηρυόνης και δεν σκούζεις απ' τα νεύρα σου.

ου ακούς Γηρυόνης και δεν αντιλαμβάνεσαι πως είσαι ένα από τα βόδια του.

style="text-align: right;">'Αντε... συγχυστήκαμε πάλι σήμερα

bsp;

style="text-align: right;">Dona Julia, η κατά κόσμον Βίκυ Ψυχογιού

bsp;