Ειδικού συνεργάτη*

trong>"Το παλιό αργεί να πεθάνει και το νέο αργεί να γεννηθεί ..."

παλιά σοφή φράση βρίσκει την εφαρμογή της στην τωρινή πραγματικότητα, τόσο στην χώρα μας όσο και στην Ευρώπη .

Η Ευρωπαϊκή Ένωση φαίνεται να είναι το παρελθόν. Η Μεσογειακή Ένωση εμφανίζεται να είναι το μέλλον. Το ζητούμενο δεν είναι το "αν θα γίνει", αλλά το "Πότε θα γίνει".

Καταλύτης των εξελίξεων οι υδρογονάνθρακες της Μεσογείου.

Ο καταιγισμός ανακαλύψεων νέων κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου τεράστιας αξίας στην Νοτιανατολική λεκάνη της Μεσογείου, και η έναρξη εκμετάλλευσής τους, πυροδοτούν ραγδαίες οικονομικές και γεωπολιτικές εξελίξεις με επίκεντρο την ίδια περιοχή.

Οι πολυεθνικές του πετρελαίου ετοιμάζονται για νέα υπερκέρδη τρισεκατομμυρίων δολαρίων σε βάθος χρόνου και, φυσικά, το πανίσχυρο καρτέλ δεν αφήνει τίποτα στην τύχη του _ ούτε τη χώρα μας φυσικά.

Είναι λογικό κι αναμενόμενο να μην αφήσουν τον πακτωλό του "μαύρου χρυσού" στα χέρια του κάθε γραφειοκράτη των Βρυξελλών και του κάθε περιφερειακού ηγετίσκου.

Το μόνο σοβαρό κράτος που μπορεί να διαχειριστεί αυτόν τον πλούτο είναι το Ισραήλ, και η Μεσόγειος γίνεται το στρατηγικό του βάθος, αρχής γενομένης από την ήδη υφιστάμενη συμμαχία Ισραήλ-Αιγύπτου-Ελλάδος-Κύπρου. Αυτός προορίζεται για αρχικός πυρήνας της υπό σύσταση Μεσογειακής Ένωσης.

Ας μην κατηγορούμε πάλι τους "κακούς ξένους", διότι τις ευθύνες για την επιβίωση του έθνους και της κρατικής οντότητας, στις νέες αυτές συνθήκες, τις φέρουμε αποκλειστικά εμείς. Εμείς ως λαός και οι πολιτικές ηγεσίες του τόπου.

3 style="text-align: center;">"Όταν τσακώνονται τα βουβάλια, την πληρώνει το χορτάρι..."

αι δεν θα μας φταίει κανείς αν συνεχίσουμε να βαυκαλιζόμαστε με τα ξεπερασμένα δόγματα της "πολιτικής ορθότητας" και της δήθεν "Ευρωπαϊκής Αλληλεγγύης", η οποία πρακτικά δεν υπάρχει.

Μόνη ελπίδα επιβίωσης της Ελλάδας είναι η ταχύτατη ενδυνάμωση της στρατηγικής Συμμαχίας με το Ισραήλ και το σωστό μοίρασμα της τράπουλας ανάμεσα στις πολυεθνικές που ορίζουν τις τύχες του κόσμου.

Ο ιστορικός του μέλλοντος θα είναι πολύ αυστηρός σε όσους παίζουν με τις τύχες του έθνους, αναμασώντας φληναφήματα περί "Διεθνούς Δικαίου", "διπλωματικών διαβημάτων διαμαρτυρίας", "ανοιγμάτων προς την Κίνα" και λοιπά γραφικά που μόνο θυμηδία προξενούν στο διεθνή παράγοντα.

Ας μην λησμονεί η πολιτική ηγεσία το διαχρονικό αξίωμα ότι “η Νίκη έχει πολλούς πατέρες, αλλά η ήττα μόνον έναν…”

Οι εξελίξεις στην περιοχή μας είναι κρίσιμες και όποιοι δεν αντιληφθούν έγκαιρα το εύρος των ραγδαίων μεταβολών δεν θα αργήσουν να αναλάβουν τις ιστορικές τους ευθύνες και όχι μόνο...