Διαβάζω τούτες τις ημέρες τα σχόλια για τον περιβόητο φωτισμό της Βασιλίσσης Σοφίας, αρνητικά τα περισσότερα, πικρόχολα, δηλητηριώδη, ειρωνικά, χλευαστικά, στομφώδη, επιθετικά, ξεχειλίζει η ιερή αγανάκτηση των πολιτών που ένα ίδρυμα με πλούσιο ονοματεπώνυμο εμπνεύστηκε και εκτέλεσε κάτι τόσο μίζερο, φτωχό και αντιεορταστικό σε μια πόλη όπως είναι η Αθήνα. Αλήθεια, πώς είναι η Αθήνα;

Είναι σκοτεινή, βρόμικη, βανδαλισμένη, μουντζουρωμένη. Έχει σπασμένα πεζοδρόμια, ξερά παρτέρια, απεριποίητα πάρκα, αυθαίρετες κατασκευές, παράνομα παρκαρισμένα αυτοκίνητα ακόμη και σε ράμπες αναπήρων. Ξέχειλους κάδους απορριμμάτων, σιδερόφραχτες εισόδους πολυκατοικιών και καταστημάτων.

[caption id="attachment_1511" align="alignright" width="180"] *Η Γιούλα Κουγιά είναι δημοσιογράφος-επιμελήτρια εκδόσεων. https://www.facebook.com/gioula.kougia[/caption]

Θλιβερές προσόψεις πανεπιστημίων και κατεστραμμένες αίθουσες διδασκαλίας, πάγκους πώλησης πάσης φύσεως λαθραίων προϊόντων. Ερειπωμένα μπαλκόνια με νεκρά λουλούδια, γαριασμένες μπουγάδες και φυλακισμένα σκυλιά. Δορυφορικά «πιάτα» και ξεμεινεσμένες γαλανόλευκες από την εποχή των Πρεσπών, ανορθόγραφα πανό σε κατειλημμένα ερείπια. Αγάλματα ξεβρακωμένα ή ακρωτηριασμένα, μνημεία μεταλλαγμένα από τη συγγραφική δεινότητα αυτάρεσκων μπαχαλοεπαναστατών – αυτή είναι η πόλη η ξακουστή στον κόσμο η παινεμένη.

Και είναι έτσι, γιατί όλοι εμείς από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη, που με ιερό μένος ξεσηκωθήκαμε και εξαπολύσαμε μύδρους κατά του ιδρυματικού φωτισμού, δεν έχουμε ούτε ιερό ούτε όσιο.

Δεν βλέπουμε, δεν μας ενοχλεί, δεν ιδρώνει το αυτί μας από τα σκατά μέσα στα οποία ζούμε – μας ενοχλεί που αυτά τα σκατά φωτίστηκαν με μινιμαλιστικό τρόπο…

Έτσι, τις πόλεις μας τις χάσαμε και τις χάνουμε, μια μια και σιγά σιγα.. και τον Ελληνα μέσα από αυτές. Τον Έλληνα όχι σαν εθνικό υποκείμενο.. αλλά ακόμα και σαν μια επώδυνη στοιχειώδη φλυαρία.