Κεραία έχουμε κι εμείς στο σπίτι μας, κεραία έχει και ο πάροχος κινητής τηλεφωνίας, κεραία έχει και μια μύγα που έχει αράξει αυτή τη στιγμή στον πάγκο της κουζίνας, και τα σαλιγκάρια κεραία έχουν, και οι αστακοί και οι γαρίδες, ακόμα και τα ιστιοφόρα κεραία έχουν (το ξύλο που είναι κάθετο στο κατάρτι, εκεί που κρεμιούνται τα πανιά).
Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν πως κεραία είναι κάτι που προεξέχει και ίσως να ξέρουμε πως η λέξη προέρχεται από το κέρας=κέρατο).
Τι εννοούμε όμως όταν λέμε π.χ. η συμφωνία θα τηρηθεί “μέχρι κεραίας”;
Σίγουρα πάντως δεν εννοούμε ότι θα φτάσουμε στα άκρα, στην ταράτσα δηλαδή για να ελέγξουμε τη δορυφορική.
Οι πιο ενημερωμένοι σίγουρα γνωρίζουν ότι η έκφραση “Μέχρι κεραίας” σημαίνει με απόλυτη ακρίβεια, με κάθε λεπτομέρεια, χωρίς να παραλειφθεί τίποτε.
Και λιγότεροι γνωρίζουν πως κεραία είναι και το σημείο του γραπτού λόγου με τη μορφή μικρής οριζόντιας γραμμής (–), που τοποθετείται στην αρχή τής ομιλίας κάποιου σε διάλογο ή στην αρχή και στο τέλος παρενθετικού λόγου, αυτό που λέμε παύλα δηλαδή.
Και πάλι όμως λίγο πολύ η “παυλίτσα” αυτή είναι όχι μόνο διαδεδομένη, αλλά και αναγκαία για να αντιλαμβανόμαστε πότε αλλάζει το πρόσωπο σ’ έναν διάλογο. Δεν είναι κάτι που δίνει έμφαση στη λεπτομέρεια που εννοείται με τη συγκεκριμένη φράση.
Αν ψάξουμε όμως λίγο παραπάνω θα βρούμε πως κεραία στη γλωσσική σήμανση, για τα αρχαία, είναι κάποιο σημαδάκι που μπαίνει πάνω στα γράμματα. Apex of a letter, το λέει στο LSJ. Είναι δηλαδή το σημαδάκι που αποτελείται από ευθεία γραμμή και τίθεται πάνω από τα δίχρονα φωνήεντα για να δηλώσει τη μακρότητά τους (ῑ, ῡ, ᾱ).
Φανταστείτε λοιπόν τον “αρχαίο” δάσκαλο να λέει στον, επίσης αρχαίο, μπουμπούνα τιμωρημένο μαθητή του “θα γράψεις 100 φορές τη συγκριμένη πρόταση και θα τηρήσεις την ορθογραφία μέχρι κεραίας“, δηλαδή δεν θα ξεχάσεις τίποτα! Ούτε καν το μικρό αυτό σημαδάκι που δείχνει ποια φωνήεντα είναι μακρά.
πό εκεί υποθέτουμε ότι προέρχεται και η σημερινή σημασία της φράσης, από το σύμβολο που δίνει έμφαση στη λεπτομέρεια, αφού το κέρατο ή ό,τι προεξέχει, όπως διαπιστώνετε κι εσείς, μάλλον δεν έχει λογική σχέση.
Η λέξη προέρχεται από το θρυλικό τελευταίο βασιλιά του Πόντου, Μιθριδάτη τον Στ’ Ευπάτορα Διονύσιο (132-63 π.Χ.), που, επειδή φοβόταν μήπως τον δηλητηριάσουν, δηλητηρίαζε περιοδικά ο ίδιος τον εαυτό του με μικρές μη θανατηφόρες δόσεις δηλητηρίου.
Προσπαθώ να βρω ένα τρόπο να τον περιγράψω και είναι αδύνατο.
Παλιά, όταν ακόμα οι γυναίκες δεν είχαν αποκτήσει τα δικαιώματα που έχουν σήμερα, και για λόγους τιμής δεν τις άφηναν να κυκλοφορούν μόνες τους, όταν κάποιος _συνήθως αδελφός ή πατέρας_ από την οικογένεια υποψιαζόταν πως κάτι “πονηρό” συνέβαινε, τις κλείδωναν στο σπίτι.
Όταν αντικαθιστούμε μια χυδαία ή επώδυνη λέξη ή έκφραση με μια πιο ευγενική και κόσμια, λέμε πως έχουμε ευφημισμό.
Γεια σου, βρε μάγκα, νταλκαδιάρη και καραμπουζουκλή!
Mια παροιμία όχι και τόσο εύληπτη όσο δείχνει.
Το ρόδι, ροϊά, ρόα, ρόιδι ή ρούδι, ανάλογα με τις κατά τόπους διαλέκτους και παραλλαγές προφοράς του, ανήκει στους ποικιλοτρόπως ωφέλιμους καρπούς.
Tα σκατά ως γνωστόν είναι ασταθές φορτίο, αλλά, όσο ευμεγέθης κι αν μια δόση κοπράνων, δεν είναι δυνατόν να ανατρέψει μια βάρκα ούτε λόγω υπέρβαρου ούτε λόγω μεταφοράς φορτίου.
Καταρχάς, πρέπει να προσέξετε πως το ψηλό γράφεται με “η” και όχι με “ι”, όπως τις περισσότερες φορές συναντάται.
Στις μέρες μας η λέξη gay χρησιμοποιείται για τον ορισμό του ομοφυλόφιλου άνδρα ή της ομοφυλόφιλης γυναίκας.
Μια διδακτική ιστορία που θα αλλάξει τον τρόπο που σκέφτεσαι και ενεργείς
Με την οικογένειά σου δεν έχεις και τις καλύτερες σχέσεις.
Το σκεπάρνι έχει πολλές χρήσεις. Το χρησιμοποιούν οι μαραγκοί, οι ξυλοκόποι, οι οικοδόμοι, αλλά και όσοι κάνουν διάφορες τεχνικές ή κηπευτικές εργασίες.