style="text-align: right;">Γράφει ο Γιώργος Σκλαβούνος**

ούμε, χρόνια τώρα, την συνεχή και εντεινόμενη τούρκικη επιθετικότητα με στόχο τον εναέριο και θαλάσσιο χώρο μας, τα κυριαρχικά μας δικαιώματα από το Καστελόριζο μέχρι την Κρήτη και μέχρι όπου αλλού φτάνουν τα σύνορα της αμετροέπειας και καρδιάς του αξιότιμου κυρίου Ερντογκάν.

Με στόχο, τουλάχιστον ,τον συμβιβασμό μας στην συν-εκμετάλλευση του Εθνικού μας πλούτου με την Τουρκία.

Ασφαλώς ο κύριος Ερντογκάν δεν είναι ένας μοναχικός λύκος. Εκπρόσωπος ενός σοβαρού τμήματος του Τούρκικου συστήματος εξουσίας είναι και με βασικό στήριγμα του, εντός και εκτός Τουρκίας, την Μουσουλμανική Αδελφότητα.

Με στήριγμα του τους αμετανόητους διαχρονικούς υποστηρικτές της ακεραιότητας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στους διαχρονικούς προστάτες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, παραδόξως, στους καιρούς μας, προσετέθη και η Ρωσία.

[caption id="attachment_1872" align="alignright" width="282"] Γιώργος Σκλαβούνος[/caption]

Σε Εθνικό επίπεδο έχουμε καταβάλλει άπειρο χρόνο, και δυστυχώς μόνον δημοσιογραφικό, εις το να «ερμηνεύουμε» την Τουρκική Επιθετικότητα αλλά μηδαμινό, ή και καθόλου, χρόνο στην προετοιμασία μας, ως κοινωνία, για πραγματικό, οργανωτικό, οικονομικό, κοινωνικό ,ψυχολογικό, αλλά και αμυντικό εξοπλισμό, για την απόκτηση των αναγκαίων και κανών μέσων αποτροπής, αντιμετώπισης, αυτής της επιθετικότητας.

Από πλευράς κοινωνίας, αντίδραση ,σε αυτή την συνεχή και αμείωτη πρόκληση, δεν υπάρχει.

φηνόμαστε, επαναπαυόμαστε, στην αντίδραση, στην διαχείριση του προβλήματος από τους εκάστοτε διαχειριστές της εξουσίας.

Από τους εκάστοτε διαχειριστές της οικονομικής μας και όχι μόνον υποτέλειας.

υμπεριφερόμαστε, ως κοινωνία, χειρότερα και από την περίπτωση της οικονομικής μας «κρίσης» και της υπαγωγής μας στην επιβολή της μνημονικής θεραπείας. ΄

υμπεριφερόμαστε παθητικότατα.

απάντηση που παίρνω όπου και όποτε στηρίζω αυτή την θέση είναι το ερώτημα «και τι μπορούμε να κάνουμε ως κοινωνία;»

Όμως είναι βέβαιο και προφανές ότι:

βελτίωση της θέσης της χώρας, της κάθε χώρας, στον καταμερισμό περιφερειακής ισχύος, δεν προκύπτει ΠΟΤΕ,απο την βούληση ακόμα και άρίστων διαχειριστών της εξουσίας.

ρουποθετει,απαιτεί αποφασιστική υπευθυνη μεθοδική και δυστυχώς μακροχρονη συμμετοχή της κοινωνίας.

σφαλώς δεν προκύπτει από την μετακίνηση δυσαρεστημένων ψηφοφόρων από κόμμα σε κόμμα , από την αλλαγή συσχετισμού κομματικής δύναμης στην βουλή και την ανάθεση της διαχείρισης της υποτέλειας σε νέους διαχειριστές.

Αλλαγή της θέσης στον καταμερισμό ισχύος ,προϋποθέτει και απαιτεί αλλαγή της θέσης της χώρας στον καταμερισμό ΓΝΩΣΗΣ ,ΕΡΕΥΝΑΣ, προϋποθέτει αλλαγή της θέσης της χώρας στον παγκόσμιο ΚΑΤΑΜΕΡΙΣΜΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, προϋποθέτει την κατάκτηση ανταγωνιστικής εθνικής παραγωγικής εξειδίκευσης.

Η βελτίωση της θέσης της χώρας στον ενδο-ευρωπαϊκό καταμερισμό ασφαλώς δεν θα προέλθει με κίνητρα και επιδότηση της ευρωπαϊκής ένωσης.

ίνητρα για ενδο ευρωπαϊκή σύγκλιση ,ουσιαστικά ποτέ δεν υπήρξαν . Διασφάλιση των Ευρωπαϊκών συνόρων απέναντι στις Τουρκικές απειλές δεν μπορεί να διασφαλίσει η ΕΕ, Κυρώσεις στην Τουρκία δεν επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ επέβαλλε στην Ρωσία για την Κριμαία.

style="text-align: center;">Μια χώρα που αφέθηκε να οδηγηθεί σε μνημονική υποτέλεια δεν θα στηριχτεί στην υπεράσπιση του Εθνικού της πλούτου από τους δανειστές της...

μείς πιστέψαμε ότι η οικονομική μας καταστροφή και η μνημονιακη μας υποτέλεια δεν θα ειχε άλλες εθνικές συνέπειες. Αφεθήκαμε στον εθισμό στις παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας, την αμφισβήτηση των θαλάσσιων συνόρων μας.

Σήμερα το σύστημα διαχείρισης της οικονομικής μας υποτέλειας συζητάει, αποδέχεται; Την συν-διαχείριση του Εθνικού μας πλούτου αν όχι και την συρρίκνωση του εθνικού μας χώρου;

Μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα ποια είναι η καλύτερη δυνατή συμμετοχή της κοινωνίας για την αντιμετώπιση της Τουρκικής επιθετικότητας;

ήπως η απαίτηση για έναν Εθνικά και κοινωνικά αναγεννητικό εορτασμό της διακοσιοστής επετείου του 21, αποτελεί την αφετηρία μιας απάντησης;

Μήπως καλύτερη προετοιμασία για τον εορτασμό των 200 χρόνων από την επανάσταση του 1821 πρέπει να είναι η αξιοποίηση της επετείου για την αναγνώριση της αδήριτης αναγκης για ένα κάλεσμα σε συναγερμό;

Μήπως ένας εθνικός και κοινωνικός συναγερμός ανάτασης και ανασυγκρότησης, εθνικής και κοινωνικής συνοχής, αποτελεί την αναγκαία αφετηρία για την μεσομακροπρόθεσμη αποτροπή της Τούρκικης επιθετικότητας αλλά και της ενδοτικότητας θυλάκων από το Ελλαδικό σύστημα διαχείρισης της υποτέλειας;

iv class="td-paragraph-padding-2">

style="text-align: center;">"Η αντιμετώπιση των αιτίων της υποτέλειας και της παρακμής αποτελεί το αποτελεσματικότερο όπλο αποτροπής της Τούρκικης επιθετικότητας."