Μια χώρα που αφέθηκε να οδηγηθεί σε μνημονική υποτέλεια δεν θα στηριχτεί στην υπεράσπιση του Εθνικού της πλούτου από τους δανειστές της...
strong>
style="text-align: right;">Γράφει ο Γιώργος Σκλαβούνος**
ούμε, χρόνια τώρα, την συνεχή και εντεινόμενη τούρκικη επιθετικότητα με στόχο τον εναέριο και θαλάσσιο χώρο μας, τα κυριαρχικά μας δικαιώματα από το Καστελόριζο μέχρι την Κρήτη και μέχρι όπου αλλού φτάνουν τα σύνορα της αμετροέπειας και καρδιάς του αξιότιμου κυρίου Ερντογκάν.
Με στόχο, τουλάχιστον ,τον συμβιβασμό μας στην συν-εκμετάλλευση του Εθνικού μας πλούτου με την Τουρκία.
Ασφαλώς ο κύριος Ερντογκάν δεν είναι ένας μοναχικός λύκος. Εκπρόσωπος ενός σοβαρού τμήματος του Τούρκικου συστήματος εξουσίας είναι και με βασικό στήριγμα του, εντός και εκτός Τουρκίας, την Μουσουλμανική Αδελφότητα.
Με στήριγμα του τους αμετανόητους διαχρονικούς υποστηρικτές της ακεραιότητας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στους διαχρονικούς προστάτες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, παραδόξως, στους καιρούς μας, προσετέθη και η Ρωσία.
[caption id="attachment_1872" align="alignright" width="282"] Γιώργος Σκλαβούνος[/caption]
Σε Εθνικό επίπεδο έχουμε καταβάλλει άπειρο χρόνο, και δυστυχώς μόνον δημοσιογραφικό, εις το να «ερμηνεύουμε» την Τουρκική Επιθετικότητα αλλά μηδαμινό, ή και καθόλου, χρόνο στην προετοιμασία μας, ως κοινωνία, για πραγματικό, οργανωτικό, οικονομικό, κοινωνικό ,ψυχολογικό, αλλά και αμυντικό εξοπλισμό, για την απόκτηση των αναγκαίων και κανών μέσων αποτροπής, αντιμετώπισης, αυτής της επιθετικότητας.
Από πλευράς κοινωνίας, αντίδραση ,σε αυτή την συνεχή και αμείωτη πρόκληση, δεν υπάρχει.
φηνόμαστε, επαναπαυόμαστε, στην αντίδραση, στην διαχείριση του προβλήματος από τους εκάστοτε διαχειριστές της εξουσίας.
Από τους εκάστοτε διαχειριστές της οικονομικής μας και όχι μόνον υποτέλειας.
υμπεριφερόμαστε, ως κοινωνία, χειρότερα και από την περίπτωση της οικονομικής μας «κρίσης» και της υπαγωγής μας στην επιβολή της μνημονικής θεραπείας. ΄
υμπεριφερόμαστε παθητικότατα.
απάντηση που παίρνω όπου και όποτε στηρίζω αυτή την θέση είναι το ερώτημα «και τι μπορούμε να κάνουμε ως κοινωνία;»
Όμως είναι βέβαιο και προφανές ότι:
βελτίωση της θέσης της χώρας, της κάθε χώρας, στον καταμερισμό περιφερειακής ισχύος, δεν προκύπτει ΠΟΤΕ,απο την βούληση ακόμα και άρίστων διαχειριστών της εξουσίας.
ρουποθετει,απαιτεί αποφασιστική υπευθυνη μεθοδική και δυστυχώς μακροχρονη συμμετοχή της κοινωνίας.
σφαλώς δεν προκύπτει από την μετακίνηση δυσαρεστημένων ψηφοφόρων από κόμμα σε κόμμα , από την αλλαγή συσχετισμού κομματικής δύναμης στην βουλή και την ανάθεση της διαχείρισης της υποτέλειας σε νέους διαχειριστές.
Αλλαγή της θέσης στον καταμερισμό ισχύος ,προϋποθέτει και απαιτεί αλλαγή της θέσης της χώρας στον καταμερισμό ΓΝΩΣΗΣ ,ΕΡΕΥΝΑΣ, προϋποθέτει αλλαγή της θέσης της χώρας στον παγκόσμιο ΚΑΤΑΜΕΡΙΣΜΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, προϋποθέτει την κατάκτηση ανταγωνιστικής εθνικής παραγωγικής εξειδίκευσης.
Η βελτίωση της θέσης της χώρας στον ενδο-ευρωπαϊκό καταμερισμό ασφαλώς δεν θα προέλθει με κίνητρα και επιδότηση της ευρωπαϊκής ένωσης.
ίνητρα για ενδο ευρωπαϊκή σύγκλιση ,ουσιαστικά ποτέ δεν υπήρξαν . Διασφάλιση των Ευρωπαϊκών συνόρων απέναντι στις Τουρκικές απειλές δεν μπορεί να διασφαλίσει η ΕΕ, Κυρώσεις στην Τουρκία δεν επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ επέβαλλε στην Ρωσία για την Κριμαία.
style="text-align: center;">Μια χώρα που αφέθηκε να οδηγηθεί σε μνημονική υποτέλεια δεν θα στηριχτεί στην υπεράσπιση του Εθνικού της πλούτου από τους δανειστές της...
μείς πιστέψαμε ότι η οικονομική μας καταστροφή και η μνημονιακη μας υποτέλεια δεν θα ειχε άλλες εθνικές συνέπειες. Αφεθήκαμε στον εθισμό στις παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας, την αμφισβήτηση των θαλάσσιων συνόρων μας.
Σήμερα το σύστημα διαχείρισης της οικονομικής μας υποτέλειας συζητάει, αποδέχεται; Την συν-διαχείριση του Εθνικού μας πλούτου αν όχι και την συρρίκνωση του εθνικού μας χώρου;
Μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα ποια είναι η καλύτερη δυνατή συμμετοχή της κοινωνίας για την αντιμετώπιση της Τουρκικής επιθετικότητας;
ήπως η απαίτηση για έναν Εθνικά και κοινωνικά αναγεννητικό εορτασμό της διακοσιοστής επετείου του 21, αποτελεί την αφετηρία μιας απάντησης;
Μήπως καλύτερη προετοιμασία για τον εορτασμό των 200 χρόνων από την επανάσταση του 1821 πρέπει να είναι η αξιοποίηση της επετείου για την αναγνώριση της αδήριτης αναγκης για ένα κάλεσμα σε συναγερμό;
Μήπως ένας εθνικός και κοινωνικός συναγερμός ανάτασης και ανασυγκρότησης, εθνικής και κοινωνικής συνοχής, αποτελεί την αναγκαία αφετηρία για την μεσομακροπρόθεσμη αποτροπή της Τούρκικης επιθετικότητας αλλά και της ενδοτικότητας θυλάκων από το Ελλαδικό σύστημα διαχείρισης της υποτέλειας;
iv class="td-paragraph-padding-2">
style="text-align: center;">"Η αντιμετώπιση των αιτίων της υποτέλειας και της παρακμής αποτελεί το αποτελεσματικότερο όπλο αποτροπής της Τούρκικης επιθετικότητας."
καλύτερη εορταστική προετοιμασία για την διακοσιοστή επέτειο του 21, είναι να καλέσουμε και να κληθούμε σε παλλαϊκή άμυνα εναντίον της παρακμιακής ιδιώτευσης, εναντίον του κυριάρχου ανομικού αντικοινωνικού ατομικισμού και των εκδηλώσεων του στην καθημερινή μας ζωή.
Εναντίον της φόρο αποφυγής, της φοροδιαφυγής ,της αδιαφάνειας, της διαπλοκής,…
ήπως ήλθε η ώρα να αποφασίσουμε και να δεσμευθούμε σε ριζική αναγέννηση του πολιτικού μας συστήματος στο σύνολο του.
Να απαιτήσουμε την «εδώ και τώρα» μετατροπή των κόμματων σε φορείς υπεύθυνης κοινωνικής συμμετοχής.
α καταδικάσουμε, στην πράξη, ένα κομματικό σύστημα που έχει μετατρέψει την πολιτική ζωή σε εξοντωτικό πόλεμο φθοράς κομματικών μηχανισμών, για την κατάκτηση της εξουσίας;
.Που έχει καταστήσει την εσωκομματική ζωή σε αδελφοφάγο πόλεμο ατομικής αναρρίχησης επιβολής και επικυριαρχίας.
iv class="td-paragraph-padding-2">
style="text-align: center;">Αν τώρα ,δεν ηχήσει ο συναγερμός αυτός, πότε θα ηχήσει;
ε ποια κατεύθυνση σε ποιους στόχους πρέπει να στοχεύει ένας τέτοιος συναγερμός;
το πολιτισμικό το πολιτικό και το ηθικό επίπεδο.
Στο πολιτισμικό επίπεδο ανασυγκρότησης ο στόχος οφείλει να είναι η αποδόμηση στην θεωρία, και την πράξη, στην καθημερινή ζωή, του αντικοινωνικού και ανομικού ατομικισμού.
Ενός αντικοινωνικού ατομικισμού που μας καθιστά ανήμπορη τηλεκατευθυνόμενη μάζα. Μάζα «μαζικά μοναχικών καταναλωτών», καταναλωτών πληροφοριών, καταναλωτικών, προϊόντων της πολιτικής και του πολιτισμού.
Οργανωτικά σχήματα, πολιτικές διακηρύξεις και πλατφόρμες , είναι καταδικασμένες να παραμένουν ασκήσεις επί χάρτου στο βαθμό που ο ατομικισμός παραμένει κυρίαρχο στοιχείο της καθημερινής ζωής.
Πριν από κάθε σοβαρή συζήτηση, για σοβαρούς προγραμματισμούς, οφείλουμε να συμφωνήσουμε ότι:
ωρίς σταθερές βιώσιμες συνεργασίες, χωρίς «συντροφιές αφοσιωμένων», οι προγραμματισμοί είναι «επεα πτερόεντα».
ωρίς την βούληση να επιβιώσουμε ως πολιτισμική ιδιαιτερότητα ως πολιτισμική ιδιοπροσωπία, ως Έθνος, τέτοιοι αγώνες ούτε δίνονται ,ουτε κερδίζονται..
ριν συζητήσουμε σοβαρά για την επιβίωση των τοπικών μας πολιτισμών..πριν συζητήσουμε σοβαρά για το αν αντιμετωπίζεται και πως, η κατάρρευση της παγκόσμιας πολιτισμικής «βιοποικιλότητας» από την οικουμενικά επελαύνουσα παγκοσμιοποίηση, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι την απάντηση δεν θα την δώσουν οι μαζικά μοναχικοί ιδιώτες,. Την απάντηση μπορούν να την δώσουν μόνον αφοσιωμένοι χορωδοί .
Στο κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο.
ε επίπεδο οικονομικής ανασυγκρότησης ο στόχος πρέπει να είναι η διαμόρφωση «αναπτυξιακών κοινωνικών συμβολαίων», τοπικών, περιφερειακών, κλαδικών, διακλαδικών.
σφαλώς ούτε ο θεσμός του κόμματος, με την σημερινή του μορφή, ούτε οι Θεσμοί της εργοδοσίας με την σημερινή τους λογική, ούτε ο θεσμός του συνδικάτου με την σημερινή του, απλά και απλοϊκά διεκδικητική τους στρατηγική, στο πλαίσιο της σημερινής κυρίαρχης πολιτικής ηθικής, είναι σε θέση, από μόνοι τους, να προχωρήσουν σε στρατηγικές παλλαϊκής ανάτασης και ανασυγκρότησης .
Ομως μπροστα στην αχαλίνωτη, υβριστική, ταπεινωτική,καθημερινή τουρκική προκλητηκότη ενα πανεθνικό προσκλητήριο θα εχει αποτέλεσμα.
Ενα κάλεσμα, σε μια στρατηγική συμμετοχικής διαμόρφωσης «εθνικών συμβολαίων» ανασυγκρότησης και ανάπτυξης, ίσως σήμερα να μπορει να διασφαλιστεί η ευρύτερη δυνατή αποδοχή συμβολή και συμμετοχή.
Αυτός μπορεί και οφείλει να είναι ο στόχος ενός εορτασμού που, πραγματικά, θα τιμήσει όσους με το αίμα τους πότισαν το δέντρο της Ελευθερίας μας Ο στόχος ενός εορτασμού ικανου να μας βγάλει απο τον φαύλο κύκλο της παρακμής
Η διαμόρφωση και η υλοποίηση βραχυπρόθεσμων και μεσομακροπρόθεσμων «εθνικών κοινωνικών συμβολαίων» για τους καλύτερους δυνατούς ρυθμούς ανάπτυξης, για μια νέα Εθνική παραγωγική εξειδίκευση, για αριστοποίηση της Εθνικής μας άμυνας , για την αποτροπή των κινδύνων από την Τουρκική επιθετικότητα ,για την διέξοδο από τον φαύλο κύκλο της διαχείρισης της υποτέλειας, και της αναπαραγωγής της . Για την αποτροπή του κινδύνου αποδοχής των Τούρκικων απαιτήσεων και δοριφοριοποίησης της χώρας .
*Τα άρθρα γνώμης αντανακλούν τις προσωπικές απόψεις των συντακτών και δεν αποτελούν θέσεις του FreeOpinion.News
Γνωρίζαμε ότι στο ελληνικό Δημόσιο υπάρχει μία κουλτούρα απευθείας αναθέσεων έργων. Μία κουλτούρα, η οποία αντί να προάγει τον υγιή ανταγωνισμό ανάμεσα στις ιδιωτικές επιχειρήσεις για την ανάθεση και υλοποίηση ενός έργου, τείνει συχνά να παραχωρεί έργα δεκάδων χιλιάδων ευρώ με διαδικασίες οι οποίες μπορούν να χαρακτηριστούν «τόσο - όσο».
Οι εξελίξεις των τελευταίων ωρών στην Ουκρανία με την απρόκλητη, κυριολεκτικά, εισβολή των ρωσικών στρατευμάτων μετά από εντολή του Προέδρου της Ρωσίας ίσως να εξέπληξαν πολλούς αναφορικά με τον τρόπο αντίδρασης της ρωσικής ηγεσίας, σε ορισμένους όμως ξύπνησαν αφόρητους συσχετισμούς με γεγονότα που συνέβησαν 84 χρόνια πριν…
Συνεχείς είναι οι αναρτήσεις με τις οποίες ο Μένιος Φουρθιώτης ουσιαστικά προειδοποιεί με αποκαλύψεις για τις σχέσεις και τις επαφές του με στελέχη, βουλευτές και υπουργούς της Νέας Δημοκρατίας.
Είμαστε μία χώρα η οποία, με εξαίρεση ορισμένες περιοχές της Μακεδονίας, της Ηπείρου και της Θράκης, δεν έχουμε χιονοπτώσεις μεγάλης διάρκειας και έντασης.
Υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν. Υπάρχουν και αυτοί που απλώς δίνουν ρεσιτάλ βλακείας.
Επειδή το ποστ της Αυγής που έδειχνε νεκροταφείο στις Σέρρες που γινόταν επέκταση με άνοιγμα καινούργιων ταφων δεν είναι τυχαίο , όπως η πρόβλεψη ή η ευχή να γίνει η Θεσσαλονίκη Μπέργκαμο με τους αμέτρητους νεκρούς , ας έχουμε το νου μας στην μαύρη προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ.
Άλλο θα πει Χαλκιδική, μωρό μου, κι άλλο θα πει Χαλκίδα...
«Λοιπόν, θα σας πω τι με έφερε ως εδώ. Τα πολιτικά προβλήματα ήταν πολύπλοκα και ο γερμανικός λαός δεν τα κατανοούσε. Υπό αυτές τις συνθήκες προτίμησαν να αφήσουν τους επαγγελματίες πολιτικούς να τους απαλλάξουν από αυτό το μπερδεμένο χάλι. Εγώ, από την άλλη μεριά, απλοποίησα τα προβλήματα και τα έβαλα σε τάξη χρησιμοποιώντας απλούς όρους. Οι μάζες το κατάλαβαν αυτό και με ακολουθούν.» - Adolf Hitler
Από πάντα, δέσμια του μαμαδίστικου ενστίκτου σου, με ρωτούσες «πεινάς;» «έφαγες;» «σε βλέπω κομμένη». Όλες αυτές οι οισοφαγικές ερωτήσεις από τη μία μου έδιναν στα νεύρα, από την άλλη με τύλιγαν με μια γλυκιά θαλπωρή. Γιατί δεν ξέρω για τον έρωτα, αλλά η αγάπη σου περνούσε πάντα από την καρδιά, κάνοντας μια μεγάλη στάση στο στομάχι.
Είσαι τόσο ευαίσθητη. Τόσο συναισθηματική. Είσαι συνέχεια σε άμυνα...
Βγήκε η πρόεδρος του Κινάλ να κατακρίνει την κυβέρνηση για το λόγο ότι δεν εξαιρέθηκαν οι δημόσιοι υπάλληλοι από την αναστολή για την εισφορά αλληλεγγύης του 2021 για να ψαρέψει μερικά ψηφαλάκια από τη μεγάλη δεξαμενή των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά... ξέχασε μερικά πράγματα...
Ο Φυσικός: «Η Αγάπη είναι χημεία» (Jim Al-Khalili, θεωρητικός φυσικός και συγγραφέας)
Από την πρώτη επιστολή: Διαβάζοντας τη λέξη, διαβάζουμε τον κόσμο!
«Όταν σου μάθουν κάτι επίμονα από τη νηπιακή ηλικία και μέσα στην αταβιστική χαραγή και σφυρηλάτηση για δεκάδες γενεές, τότε η δομή αυτή γίνεται θεμελιώδης στην υφή της ύπαρξης και της ουσίας σου.
Εδώ και περίπου ένα χρόνο ο υφυπουργός αθλητισμού Λευτέρης Αυγενακης έχει ξεκινήσει την προσπάθεια να αλλάξει τα κακώς κείμενα , να βάλει τάξη και να ταρακουνήσει τα λιμνάζοντα ύδατα του αθλητισμού...
Σ' αυτή τη χώρα τελικά, είναι καλύτερο να μην προσδοκά κανείς τα αυτονόητα.