Της περισυλλογής..

?πό όλα τα ζώα της δημιουργίας, ο άνθρωπος είναι το μόνο που πίνει χωρίς να διψάει, που τρώει χωρίς να πεινάει και που μιλάει χωρίς να έχει κάτι να πει" - John Ernst Steinbeck

style="text-align: right;">Γράφει ο Αλέξανδρος Τσίγγος*

την Αφρική, με μέσο όρο ζωής τα 53 χρόνια, με το 70% να είναι νέοι μέχρι 30 ετών, γιατί ένας άλλος φερετροποιός ρετροϊός αυτός του AIDS, εκκαθάρισε μια ολόκληρη γενιά ανθρώπων, δηλαδή, της γενιάς που έχοντας ολοκληρώσει ένα κύκλο ολόκληρης φυσιολογικής ζωής, είναι οι αναγκαίοι δάσκαλοι, οι έμπειροι επιστήμονες, αυτοί που ο χρόνος τους έδωσε το υλικό της αναγκαίας περισυλλογής πεπραγμένων, δεν υπάρχει.

άθε νέα γενιά πρέπει να ξανά ανακαλύψει τον τροχό. Η βιβλιοθήκη της κοινωνικής μνήμης καταστράφηκε.

Είχα τους παππούδες και τις γιαγιάδες μου, τα καλά και κακά τους, τα σωστά και τα στραβά των πεπραγμένων της γενιάς τους, να μου αφηγούνται αυτά που βίωσαν με την ζωή πριν την προσφυγιά, την ίδια την προσφυγιά και μετά .. τα ταραγμένα πάντα χρόνια τους.

αι καταλάβαινα. τα λάθη και τα σωστά τους. Γιατί έπραξαν έτσι και κάτω από ποιές συνθήκες, ο άνθρωπος μπορεί να πάρει λάθος αποφάσεις. Λάθος θα φανούν εκ των υστέρων.

[caption id="attachment_421" align="alignright" width="252"] Αλέξανδρος Τσίγγος[/caption]

Είχα τον πατέρα μου να μου μιλάει για τα δικά του προ κατοχικά χρόνια, την κατοχή, την ζωή του ως νεαρός, τα μετά την κατοχή, τα σωστά και τα λάθη του. Γιατί έτσι είναι ο άνθρωπος, κι ετσι είμαστε εμείς. Και κατάλαβα πάλι το ίδιο.

Και θεμελίωσαν μέσα μου την ιστορία μου και τις ρίζες μου και τις αναφορές μου. Σωστές η λάθος.

Είχαν να πούνε την σοφία τους, πως τα καλά κόποις κτώνται, το όποιος δε θέλει να ζυμώσει δέκα χρόνια κοσκινίζει και εκείνο το γίνε χρήσιμος άνθρωπος στην κοινωνία. Πολλά άλλα επίσης, που έφτιαξαν την γη που πατάνε τα πόδια μου, κι εγώ έφτιαχνα τον ορίζοντα και τον ουρανό μου για να πετάξω.

Και σήμερα, που τόσο άφθονα δίνεται η πληροφορία, και όλοι νομίζουμε ότι ξέρουμε, και ξεράδια ξέρουμε όπως θα έλεγε η μάνα μου, οι δάσκαλοι σε αχρηστία, οι γέροι σε αχρηστία, οι γενιά των ευάλωτων, σε αχρηστία.

Σαν έρμα που βαραίνει και άμα πεταχτεί, θα ζήσει η κοινωνία που θα μείνει ελεύθερη και ξέγνοιαστη και ανάλαφρη. Θα πορεύσει στους ουρανούς της αποχαύνωσης χωρίς τα βαρίδια,

νός γέρου που φοράει πάνες, μιας γριάς που δε μπορεί να αναπνεύσει, δυο ηλικιωμένων που δεν μπορούν να σύρουν τα πόδια τους, γιατί έτσι πάει. Μια ζωή τα σέρνανε, με τα καλά τους και στα στραβά τους, τα σωστά τους και τα λάθη τους, για να αναστήσουν, με σωστό η λάθος τρόπο, όλους εμάς.

Και γεμίσαμε με μονάδες φροντίδας και παρατημένους ανθρώπους για να μπορούμε να μένουν αμόλυντα τα σπίτια μας από τα γέρικα κορμιά τους.

Δε τους δίνουμε χώρο να μιλήσουν στις επόμενες γενιές και δε θέλουμε να ακούσουμε τι έχουν να πούνε. Τα ξέρουμε όλα. Εγώ ξέρω! Ξεράδια ξέρεις.

Αυτό το Έρμα έχει αξία και για αυτό οι επιτήδειοι, εκείνου που θέλουν να μένουμε χωρίς μνήμη και χωρίς ρίζες, να γινόμαστε νομάδες στις πόλεις μας και στον τόπο μας, το γνωρίζουν.

Θα μεταφέρουν εκείνη την πολύτιμη πληροφορία της μνήμης που θα ακυρώνει την άψογη τους εμφάνιση, το φρεκοσιδερωμένο πουκάμισο τους, την τσάκιση απο το παντελόνι τους και τον ήχο από τα τριζάτα αμπιγιέ παπούτσια τους.

Θα ξεβρακώνει το πως ξεκίνησαν, πως πλούτισαν, πως πορεύτηκαν σα βδέλες πάνω σε έναν λαό η πάνω σε λαούς.

Πως έκλεψαν, πως εγκλημάτησαν.

ως οι δικοί μας παρασύρθηκαν και έπραξαν λάθος, τι ήταν αυτό που σα παρόρμηση, τους τύφλωσε και τους οδήγησε στα λάθη τους, που έγιναν ποτάμι και κάλυψαν τα σωστά τους.

Για αυτό ας ανοίξουμε τα στραβά μας, κι ας επαναφέρουμε τον εαυτό μας στα συγκαλά μας! Ας χαστουκίσουμε την αναίδεια των νέων μας και την δική μας.. πως όλα τα ξέρουμε.. και οι άλλοι είναι περιττοί!

Ας μην κάψουμε τα δικά μας ζωντανά βιβλία!

πό κάθε γονιό μας η παππού μας ας μάθουμε την ιστορία του. Την ιστορία που μας έφερε στα εδώ βήματα μας.

Οι γέροι έλεγαν: "Άμμες ποκ΄ ήμες άλκιμοι νεανίαι", "Εμείς ήμασταν κάποτε ρωμαλέοι νέοι".

Οι άνδρες απαντούσαν: "Άμμες δε γ΄ ειμέν, αι δε λης πείραν λάβε" (=Εμείς είμαστε τώρα, αν θέλετε δοκιμάστε).

και τα παιδκά έδιναν όρκο και υπόσχεση: "Άμμες δε γ΄ εσσόμεθα πολλώ κάρρονες" (=Εμείς όμως θα γίνουμε καλύτεροι).

*Ο Αλέξανδρος Τσίγγος είναι ραδιοφωνικός και τηλεοπτικός παραγωγός, σε Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, τόσο της Αθήνας όσο και της Θεσσαλονίκης. Επικοινωνήστε μαζί του στο https://www.facebook.com/AlexandrosTsiggos