Συχνά ακούμε να λέγεται «ο επικεφαλής», «του επικεφαλή» ή «του επικεφαλούς» και τρία πουλάκια κάθονταν... και ακούμε (ακόμα χειρότερα - Θεέ μου, τι θα ακούσω ακόμα μέχρι να πεθάνω) «τους επικεφαλαίους, τις "επικεφαλαίες" και τις περικεφαλαίες του Κολοκοτρώνη και ό,τι να 'ναι γενικώς και όπως μας κατέβει αυτοσχεδιάζουμε.

Για να δούμε όμως τι στο καλό είναι ο επικεφαλής και _κυρίως_ πώς κλίνεται:

Έχουμε και λέμε λοιπόν:

πικεφαλής: σύνθετη λέξη από το: επί + κεφαλής, δηλαδή αυτός που είναι στη θέση της κεφαλής (αυτός που είναι αρχηγός, αυτός που διοικεί, αυτός που έχει το γενικό πρόσταγμα).

Ο επικεφαλής είναι μεταφραστικό δάνειο από το  γαλλικό en tête (που σημαίνει στο κεφάλι).

ας άρεσε λοιπόν κι εμάς αυτή η ιδέα, την υιοθετήσαμε και φτιάξαμε τον επικεφαλής.

Τυπικά η λέξη είναι επίρρημα, αλλά χρησιμοποιείται κυρίως ως ουσιαστικό ή ως επίθετο.

Γι' αυτό και η λέξη «επικεφαλής»  δεν κλίνεται σαν να ήταν επίθετο, επειδή είναι Επίρρημα! Και τα επιρρήματα, παίδες, δεν κλίνονται!

Έχουμε και λέμε δηλαδή:

ΕΝΙΚΟΣ

επικεφαλής | η επικεφαλής

ου επικεφαλής | της επικεφαλής

ον επικεφαλής | την επικεφαλής

επικεφαλής | ω επικεφαλής

ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ

ι επικεφαλής | οι επικεφαλής

ων επικεφαλής | των επικεφαλής

ους επικεφαλής | τις επικεφαλής

επικεφαλής | ω επικεφαλής

Υπάρχει επίσης και το ενδεχόμενο να συναντήσετε τον επικεφαλής ως δυο λέξεις, δηλαδή «επί κεφαλής» που θεωρείται τυπικά και ο σωστός τρόπος γραφής.

style="text-align: right;">Au revoir

em>V... (το v με βου)